Je hebt genoeg verhalen gehoord van tijdens festivals. Sites plaatsen live reviews, op social media zie je de posts en foto’s langskomen, dat is allemaal wel bekend. Toch wordt er altijd een belangrijk deel vergeten: de dag na een festival! Minstens net zo belangrijk, want hoe moet je anders bijkomen en aan de napret beginnen? Om wat aandacht te geven aan deze feestelijke dag, heb ik er maar een live review van geschreven.
Wakker worden is altijd lastig. Wakker worden na maar een aantal uur slaap, op een half in elkaar gezakt luchtbed, terwijl je echt een douche en een kop koffie nodig hebt, is nog ongeveer tien keer lastiger. Ik dacht dat het niet erger kan worden, maar nee: alles moet nog ingepakt worden voor twaalf uur ’s middags, inclusief tent, slaapzak en luchtbed. Ik ben geen fan van hoe klein die dozen zijn, daar moet echt iets aan gedaan worden. Het is onmogelijk om ook maar iets fatsoenlijk terug op te bergen. Over het algemeen was de kampeer-experience best okay, maar dat einde moet echt iets aan gedaan worden. Wat ook niet meehelpt is de gigantische spierpijn die door mijn hele lichaam giert. Je zou denken dat ik 83 ben als je me ziet bewegen, maar stiekem ben ik toch 23.
Nadat ik eindelijk alles heb ingepakt en plannen heb beraamd om al mijn spieren te vervangen door niet-pijnlijke spieren, is het tijd om te gaan reizen. Dit lijkt altijd het minst erge gedeelte van de day after, maar schijn bedriegt. Er is letterlijk geen plaats om al je bagage neer te zetten, iedereen komt van hetzelfde festival af en ruikt verschrikkelijk. Met een beetje pech kun je niet eens zitten. Uit pure wanhoop ga ik gewoon op mijn koffer zitten, want ik ga echt niet blijven staan. Sterker nog: ik ga liever dood dan dat ik nog een minuut moet staan. Het grootste minpunt van de reis is wel hoe lang het lijkt te duren. Na ongeveer een uur vroeg ik me af wanneer ik eindelijk aan zou komen. Toen bleek dat ik nog maar twintig minuten in de trein zat. Ik had wel een boek bij me… ergens in mijn twee tassen en koffer. Fuck.
Afijn, na mijn bagage bijna de hele stad doorgesleept te hebben (of voelt het alleen zo?) ben ik eindelijk thuis. Volgende keer neem ik minder bagage mee, ik beloof het. Opruimen komt later wel, alles staat goed in de gang, ik kan er nog een klein beetje door, het is goed genoeg. Eerst gaan die stomme schoenen uit… ja, het is nu te laat een wasknijper te pakken. Dan maar buiten neerzetten, schoonmaken komt later wel. Een halve fles cola verder begint alles alsnog flink te rieken, dus dan maar onder de douche. Oh mijn god, de douche. Het hoogtepunt van de dag. Niemand staat in de rij te wachten, ik kan zo doorlopen. Het water is warm en fijn, de handdoeken zijn groot en zacht, naderhand trek ik fijne comfy kleren aan. Als die niet in de tassen zitten. Ugh, nou ja, dat komt later wel, dan maar een badjas.
Oh, televisie, laptop, een bank, wat heb ik jullie gemist! Misschien moet ik jullie volgende keer maar meenemen, dan is alles een stuk beter. Het is wel lastig relaxen, ik denk elke keer dat ik een goede band mis, ook al is het festival afgelopen. Het is ook nogal stil, misschien moet die televisie wat harder. Weet je wat, ik zet er een playlist bij aan, dan is het net alsof ik terug ben. Hmm, ik begin een beetje honger te krijgen, waar zal ik deze keer wat eten? Wat, moet ik het zelf maken? Ik heb nog muntjes! Ach, is nu toch allemaal te laat. Laat ik wat pasta maken, dat was er niet op het festival.
Deze pasta is niet zo lekker als festivaleten, ik huil. Ik moet eigenlijk meteen afwassen, maar dat komt later wel. Weet je wat? Ik ga naar bed. Aaah, mijn bed. Lief, zacht, schoon (soort van), stevig, warm bed. Dit is zeker weten het hoogtepunt van mijn dag. Niet te geloven dat ik gisteren nog op het festival was. Wacht, ik ben weer thuis, dat betekent dat ik mijn tanden weer kan poetsen. Hoe ik twee tassen en een koffer mee heb genomen maar geen tandenborstel is een mysterie. Dan kan ik net zo goed naar de WC gaan, dat is er toch langs… Oh ja, ik hoef maar een paar meter te lopen in plaats van een kilometer. Dat scheelt. Okay, helemaal klaar, de rest komt later wel, nu snel gaan slapen. Trusten!
OH MIJN GOD WAAROM IS HET ZO STIL IK KAN NIET MEER SLAPEN MET DIE STILTE.
Oh. Toch wel.
