Eagles of Death Metal, stop met het uitmelken van de aanslagen in Parijs

jesse-hughes-french-flag-filterWe weten inmiddels allemaal wat er op vrijdag 13 november 2015 is gebeurd in Parijs. Misschien was je zelfs iemand die meedeed met de hype om op Facebook een filter van de Franse vlag over je profielfoto te plaatsen. Misschien was één van de optredens die je zou bezoeken afgelast omdat de band zich niet veilig voelde. Je moet eigenlijk onder een steen hebben gelegen of zeer vroeg met winterslaap zijn gegaan om er niets van mee te hebben gekregen. De meeste slachtoffers van deze aanslag vielen in de concertzaal Bataclan, waar die nacht de Eagles of Death Metal een optreden gaven.

Opmerkelijke uitspraken

bataclan

Concertzaal Bataclan in Parijs

Als je een fan bent van deze band, kan deze aanslag je al helemaal niet zijn ontgaan. Sindsdien is de band namelijk doorgegaan met het uitmelken van deze gebeurtenis. Zo heeft de Amerikaanse band het afgelopen jaar meerdere malen voor een opschudding gezorgd door provocerende opmerkingen te maken over de zaken rondom de aanslag. Zo heeft frontman Jesse Hughes bijvoorbeeld de opmerking gemaakt dat als het legaal was geweest om vuurwapens te bezitten en te dragen, de aanslag bijvoorbeeld voorkomen had kunnen worden. Niet veel later kwam hij met de opmerking dat de beveiliging van de zaal mogelijk betrokken was bij de aanslagen. Toen dat allemaal weer was gaan liggen, kwam hij met de uitspraak dat de aanslagen mogelijk van binnenuit gecoördineerd waren en moslims de aanslagen in de straten van Parijs aan het vieren waren. Deze laatste uitspraak had als gevolg dat Eagles of Death Metal op meerdere Franse festivals geweigerd werd.

Post Traumatisch Stress Syndroom

Joshua Homme en Jesse Hughes in een interview met Vice kort na de aanslagen in Parijs

Joshua Homme en Jesse Hughes in een interview met Vice kort na de aanslagen in Parijs

Meerdere malen werden de uitspraken afgedaan met het argument dat Hughes aan Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS) zou lijden vanwege de aanslagen, wat ik tot dan toe nog enigszins zou begrijpen. De man heeft ernstige dingen gezien en meegemaakt, zoals hij in een interview met het Zweedse TV4 vertelde:

 

 

 

“[Na de eerste geweerschoten] wist ik precies wat er aan de hand was. Ik denk dat ik de enige persoon in de zaal was die het direct doorhad.”

Hughes rende direct naar de backstage om zijn vriendin te zoeken, waar hij aan het eind van de gang een terrorist met een vuurwapen zag staan.

“Hij zag me niet, de deur achter me sloot echter, dus ik probeerde terug te sluipen, maar toen merkte hij mij op. Ik dacht dat ik ten dode was opgeschreven. Ik wachtte tot het schot me zou raken, maar toen hij het geweer op mij wilde richten, raakte deze de deurpost. Ik opende de deur [en rende weg] en zijn schoten sloten de deur achter mij.”

Als zoiets je overkomt, vind ik het niet raar dat je hier PTSS van oploopt. Dat je hierdoor manieren zoekt die het hadden kunnen voorkomen of oorzaken zoekt hoe dit had kunnen gebeuren, snap ik dit ook best. Wat ik echter niet snap, is hoe dat hij tot nu, op een paar dagen tot één jaar na deze aanslagen, de hele zaak hier omheen zo moet uitmelken binnen de media.

Aandachtstekort

Twee weken geleden kwam Eagles of Death Metal namelijk met de aankondiging dat er een documentaire van rondom de terroritische aanslag in de zaal in de maak is. Als voor Jesse Hughes de aanslag emotioneel opnieuw in detail herleven de juiste manier is om ermee te leren leven, ben ik daar helemaal voor. Dit publiekelijk doen door er meteen maar een hele documentaire omheen te maken, is echter niet de juiste methode. Het begint er steeds meer op te lijken dat Hughes lijdt aan ATS (AandachtsTekort Syndroom) in plaats van PTSS. Het is namelijk niets meer dan een simpele roep om aandacht en promotie.

Het is de typische Amerikaanse instelling om even snel ergens geld en promotie uit te willen halen. Als je online even snel zoekt, kom je voor elke aanslag in Amerika die het internationale nieuws heeft gehaald wel een sensationele, emotionele documentaire tegen. Neem bijvoorbeeld de Boston Bombers of de Columbine shootings. Waar blijven echter deze soort documentaires voor de aanslagen in de metro’s in Madrid, de aanslag in Nice of die op het Brusselse vliegveld Zaventem? Je kunt natuurlijk zeggen dat deze laatste twee korter geleden hebben plaatsgevonden dan de aanslagen in Parijs, maar ik geloof er niet in dat we een half jaar van nu hetzelfde nieuws over zo’n documentaire kunnen vinden.

Weg met de traumaporno

Kortgezegd, laten we alsjeblieft geen aandacht besteden aan deze traumaporno en hopen dat dit soort troep zo snel mogelijk ophoudt met bestaan. Wat verder met Eagles of Death Metal? Nou, ik weet wel dat de band echt mijn laatste beetje respect verloren heeft. Hopelijk heb ik je in ieder geval een unieke blik gegeven op deze situatie en kan jij daarmee je eigen mening bijschroeven als je dat nodig vindt.

Boekenlegger op de permalink.

Reacties gesloten