Photo by Brigitte Fässler
Boy oh boy, heb ik een ontdekking voor jullie vandaag: Zeal & Ardor. Op deze mooie dag is namelijk zijn debuutalbum, Devil Is Fine, uitgekomen en ik kan er geld op inzetten dat je iets zoals dit nog nooit hebt gehoord. Het idee van songwriter/soundscaper Manuel Gagneux, de man achter Zeal & Ardor, is het samen laten smelten van een volledig muziekspectrum. Hij is een liefhebber van black metal en heeft de tijd genomen om dit te laten dansen met alles uit de hoek van blues, gospel, soul, hip-hop en electronic.
Het album begint rustig en met een poppy feel: de titeldragende track, Devil Is Fine, laat meteen de eerste helft van het idee naar voren komen. Gevoelige soul-tonen, maar dan toch een tekst over de duivel. Na deze opening van iets meer dan drie minuten, is het echter meteen tijd voor het echte werk. De track die je hierna hoort, In Ashes, wordt wat meer creepy. Met herhaalde verzen op de achtergrond en een snoeiharde drum en gitaar hier bovenop krijg je het beeld beter binnen: stromingen die je niet samen verwacht, vormen een bijna filmisch beeld door op deze manier bij elkaar gemixt te worden. Hierna is het al tijd voor de eerste interlude, Sacrelegium I, wat weer electronic is.
Van minimalistisch naar extreem
Come On Down is mijn favoriete track van dit album. Het rustige intro, wat slechts wat electronic invloeden en een zoete jazzy stem bevat, wordt abrupt onderbroken door snel metalgeweld en verrassend genoeg maakt het een kloppende combinatie. Mocht je iemand die van pop houdt willen overtuigen dat metal ook gewoon verdomd catchy kan zijn, laat diegene dan naar dit nummer luisteren. Children’s Summon zit precies andersom in elkaar dan de rest van het album. Hier is black metal het hoofdthema en krijg je kleine scheutjes van zachtere ideeën mee. Na de tweede interlude is het tijd voor nog een ijzersterk nummer: Blood in the River. Waar het gros van de nummers op dit album redelijk minimalistisch blijft, zijn het de volgestampte songs als de eerder genoemde Come On Down en Blood In The River die het plaatje het duidelijkst maken. In ieder geval, zo duidelijk als een vreemd mengsel als deze dan kan worden.
Zijn er woorden voor?
Laat ik proberen het album toch even samen te vatten in woorden: met maar negen nummers op de tracklist, die allen een duur rond de drie minuten hebben, zul je weinig tijd van je leven verbruikt hebben als je dit album (terecht) een kans wilt geven. Ik kan me compleet vinden in de mensen die het niks zullen vinden. Toen ik de taak kreeg dit album te reviewen was ik net zo machteloos als wanneer ik een baby in mijn armen gedrukt zou krijgen: ik had geen idee wat ik ermee moest. Toch vind ik dat deze vreemde samensmelting van muziek open genoeg is om liefhebbers van verschillende stromingen een stukje gelijke grond te geven. Dat kan zijn vanwege de interessante dynamiek tussen elementen, of omdat je het allemaal complete bagger kan vinden. De nummers vallen vloeiend in elkaar over en je kunt moeilijk spreken over een stijl die meer eigen is dan dit. Hoe je het ook wendt of keert: muziek die Zeal & Ardor de wereld in heeft gebracht, heb je nog nooit eerder gehoord. Omdat dit album zo bijzonder is, kun je hem onder de beoordeling ook meteen streamen via Spotify.
Eindbeoordeling: 8/10
Releasedatum: 24 februari 2017
Label: MVKA Music
