Op 2 juni kwam The One Hundred zijn debuutalbum uit. Dit plaatje kreeg de naam Chaos & Bliss en dit is een album waar ik al best lang naar uit heb gekeken. Sterker nog, ik kijk hier al een paar jaar naar uit, sinds ik de debuut EP Subcultures hoorde keek ik al uit naar het debuutalbum van de band. Deze is nu eindelijk uit en ik heb hoge verwachtingen voor dit album. Mocht je de band nog niet kennen, check dan vooral onze discover feature over de band. Deze is hier te lezen. Om de band dan toch even voor te stellen. Het is een Britse band bestaande uit vijf heren die een zeer unieke sound heeft. Hij mixt namelijk rap, DnB en metal met elkaar en het resultaat mag er wezen.
Hoogtepunten
Ik begin met de hoogtepunten, want daar zijn er genoeg van. De echte hoogtepunten waren de singles Monster en Dark Matters. Deze tracks springen er iets meer uit. Dit kan natuulijk komen omdat deze tracks eerder uitgebracht waren en aan mijn zijn gegroeid, maar ik vind dit persoonlijk de beste tracks op het album. Ze hebben een heerlijke mix tussen de verschillende elementen. Dit maakt ze net iets beter dan de rest. Een andere track die er uitspringt is Retreat. Dit komt voornamelijk omdat deze track heel catchy is en dus blijft hangen. Een andere track die echt heerlijk is Boomtown en dan vooral de EDM zangeres haar stem. Deze past perfect in het nummer en dit maakt deze track één van de beste tracks op het album. Naast deze tracks heeft dit album vrijwel geen slechte track. De afsluiter van het album heet Feast en deze track duurt zo’n zes minuten en heeft na een minuut stilte halverwege het nummer, dus blijf vooral luisteren!
Even wennen
Ondanks dat het een sterk album is, moet ik zo nu en dan toch even wennen aan de sound van bepaalde tracks. Dit is voor mij een minpunt. Hiermee wil ik niet zeggen dat ik er van baal dat de sound anders is. Nee, ik wil hier duidelijk maken dat het even wennen is en het dus langer duurt voordat deze tracks door dringen. Met name tracks als Disengage en Who We Are Now. Het duurde even voordat ik deze tracks goed begon te vinden. Ze sprongen er minder goed uit en miste de intensiteit die de rest van het album wel had. Dit wil niet zeggen dat deze tracks slecht zijn, maar meer dat ze tijd nodig hebben om aan je te groeien. Als dit eenmaal gebeurd is, zijn deze tracks eigenlijk best goed.
Conclusie
De band heeft mijn verwachtingen niet geheel waar weten te maken. Ik had eigenlijk een album verwacht dat iets meer zoals de debuut EP zou klinken. Ondanks dat dit niet het geval is, is het toch een heerlijk album. Daarnaast hoop ik dat de band snel naar ons landje toe zal komen zo dat ik ze eindelijk een keer live kan zien.
Eindbeoordeling: 7/10
Releasedatum: 2 juni 2017
Label: Spinefarm Records
