Een ode aan de Vans Warped Tour

Een tijdje geleden kregen we het droevige nieuws, misschien wel droeviger dan het nieuws dat Slayer zal stoppen: de Vans Warped Tour zal na dit jaar niet meer bestaan. Nou ja, er wordt wel gefluisterd dat er her en der nog een variant op zal duiken, maar in de huidige vorm zal dit iconische festival er niet meer zijn. Omdat we ook hier in Europa aan dit festival gehecht zijn, heb ik een lijstje opgesteld met wat we het meeste zullen missen aan de Vans Warped Tour.

De spanning

Elk jaar wordt er volop gespeculeerd welke bands er ditmaal op de line-up zullen staan. Wie heeft de eer gekregen om bijna twee maanden in een tourbus door Amerika te reizen en zichzelf te laten zien aan duizenden muziekliefhebbers? Misschien wel belangrijker voor ons Europeanen: welke bands zullen wij absoluut niet met het festivalseizoen kunnen verwachten? De Vans Warped Tour is altijd een goede mogelijkheid om erachter te komen welke artiesten we meteen kunnen afstrepen, wat alleen maar beter is voor onze verwachtingen. Dan is er natuurlijk nog elk jaar De Grote Vraag van Europa: komt Warped ook naar Europa? Hint: Nee. Nee, dat komt hij niet. Gelukkig valt die spanning nu van ons af en kunnen wij journalisten het ergens anders over hebben in het najaar!

De controversie

Wat is de alternatieve scene nou zonder controversie? Het verbaast me eigenlijk dat we al bijna twee maanden in 2018 zitten en er nog steeds geen hebben gezien. Oeps, nu heb ik het vast vervloekt. Maar hey, dit jaar zijn we in ieder geval nog verzekerd van maanden vol discussies, want de Vans Warped Tour heeft elk jaar wel zo zijn misstanden. Van pedofielen naar beveiligingsproblemen, gratis water naar gratis tickets voor ouders, er is altijd wel iets om je boos over te maken rondom Kevin Lyman en zijn festival. Het helpt natuurlijk ook niet mee (of juist wel, als je van drama houdt) dat Lyman regelmatig de situaties net verkeerd lijkt in te schatten en olie op het vuur gooit. Ach, meer agressie om van je af te gooien in de pit!

De beloftes

Elk jaar zijn er weer grote beloftes rondom de Vans Warped Tour. Het wordt elk jaar aangekondigd als groter, veiliger, internationaler. Helaas zijn de meeste van deze beloftes net zo snel vergeten als dat ze gemaakt zijn. Nou kan ik dat best begrijpen – het is natuurlijk heel veel werk om elk jaar dit festival te organiseren – en het zorgt ook elk jaar weer voor extra veel hype. Zou het nu echt meer inclusief zijn? Wordt er echt beter gecontroleerd op artiesten, bezoekers en faciliteiten? Zou het echt dit jaar naar Europa komen? (Nee. Dit hebben we al besproken.) Kevin Lyman en zijn team lijken echter vergeetachtig en zijn nooit erg blij om herinnert te worden aan hun beloftes. Na dit jaar kunnen we ook hier afscheid van nemen en hoeven we ook nooit meer de line-up door te pluizen om die enkele vrouw te vinden.

De conclusie

Al het sarcasme even terzijde, er gaat wel echt een stukje scene verloren met het afscheid van de Vans Warped Tour. De tour heeft veel nieuwe artiesten een podium gegeven en zorgt voor saamhorigheid bij het publiek, een plek waar je je niet alleen hoeft te voelen. Het zal jaren duren voor we zoiets weer opnieuw kunnen opbouwen, helemaal in Europa… Oh ja, wacht, we hebben al Slam Dunk, Jera On Air, Graspop en al die andere festivals. Ach, ik zal de Warped livestreams missen, dat dan weer wel.

Boekenlegger op de permalink.

Geef een reactie