Het is het eerste weekend van juni en we hebben heerlijk (ahum) Nederlands zomerweer, dus het wordt eens tijd voor de outdoor metalfestivals! Fortarock is weer terug en is ook dit jaar weer de echte start van ons zomerseizoen!
Het festival wordt in de tent stage geopend door de Franse metalcore band Betraying the Martyrs. Ondanks een extreem slechte geluidsmix, waarin de drums alles overstemmen, doet de band toch zijn best om er een harde set van te maken met lekkere poppy refreinen. De eerste pits en ook de eerste wall of death zijn al een feit en zo is het festival goed geopend. Later blijkt helaas dat een groot deel van de clean vocals van de keyboardist zo hard gelayered zijn dat hij letterlijk niet mee hoeft te zingen.
Op de mainstage staat ondertussen een wat toegankelijker vijftal klaar: de oldschool thrashers van Death Angel trappen na Betraying the Martyrs de dag af voor de mainstage en dit belooft wat! Het geluid is goed en de thrashers knallen hard door. De energie waarmee ze op het podium staan vragen ze terug van het publiek, maar voor een redelijk vol Goffertpark is dit natuurlijk geen probleem. De moshpits gaan harder en groter en dat mag ook wel met dit muzikale geweld! Het is goed te merken dat Death Angel zich thuis voelt op een groot festivalpodium.
Suffocation is een band die je kan zien als de grondlegger van de slamming brutal death metal. Met langzame, zware riffs knalt de band door de tent stage heen, maar echt veel afwisseling is niet echt te bespeuren. De vocals zijn heel eentonig en ook gitaarriffs verschillen zeer weinig. Gelukkig headbang je makkelijk mee, want ik zou de band anders bestempelen als “geen festivalmateriaal”, tenzij we het natuurlijk over een gefocust festival hebben. Desalniettemin heb ik respect voor de mogelijkheden die de band geopend heeft voor huidige bands.
Moshpit bij FortaRock. Credit: Lenny van Dijk
Als we het dan over saai hebben he… okay stiekem was Suffocation niet saai, maar gewoon niet interessant. Dat geldt ook voor de volgende band: Body Count ft. Ice-T. De eerste stap van “how to please a festival crowd for dummies” had de band goed: er wordt geopend met een cover van Slayer’s Raining Blood en hoewel ik niks tegen covers heb, is het toch wel raar om je set meteen mee te openen. Hoewel Body Count blijkbaar al langer bestaat dan Limp Bizkit, is het hele idee wat ik bij de band krijg toch een beetje dat van een wannabe Limp Bizkit die echter niet toegeven dat ze gewoon opgevoerde rap spelen, want het bandimago is flink edgy. Op zich was de set wel entertaining, maar ja, ik denk dat een daadwerkelijke Slayer of Limp Bizkit coverband het even goed, zo niet beter had kunnen doen.
Zei daar iemand Satan? Nee? Het satanistische Watain is de volgende act in de tent stage en daar mag natuurlijk wel wat aankleding bij! Er staan flink wat kaarsen op het podium en dat tilt de sfeer van deze black metal act toch wel naar een hoger niveau. De heren staan goed hun mannetje op het podium en doen dan ook zonder enige moeite de hoofden op en neer knikken. Ik ben niet al te bekend binnen de black metal, maar Watain is voor mij zeker een band die ik nog eens op moet zoeken!
FortaRock. Credit: Lenny van Dijk
De remmen van Fortarock zijn buiten werking, want we blijven hard gaan! Op de mainstage staat ondertussen Zweedse melodeath grootheid Arch Enemy klaar! De set heeft een lichte focus op de nieuwste plaat, Will to Power, maar een van zijn nummers zorgt een beetje voor problemen. De speakers kappen er namelijk mee tijdens The Race! Als alles het weer doet probeert de band het opnieuw, want ze willen een gigantische moshpit zien bij dit nummer, maar helaas komt hij nu slechts 20 seconden verder. Na een tweede check of alles het weer doet gaat de band maar gewoon verder met zijn set, die verder goed stevig in elkaar zit.
We blijven gewoon door rammen, want in de tent stage staan ondertussen de thrashers van Kreator klaar met een gigantische aankleding! Grote kerk-achtige pilaren met extra verlichting en LED-schermen en een gigantisch duivelshoofd met verlichting sieren de brute set die het viertal neerzet. De pit gaat loeihard en ik zie door het hele publiek heen zoveel haren wapperen dat het wel een reclame voor L’Oréal zou kunnen zijn. Satan is Real en hij heeft duidelijk Kreator gekozen om zijn soundtrack te zijn.
Met zo’n opbouw moet je headliner wel hard kunnen knallen en gelukkig is Parkway Drive een band die zich hiervoor al meermaals heeft bewezen. Hoewel de mainstage van Fortarock al dik 50 lichten bevat, verdubbelt de podiumbouw van de band dit. De set bestond voor iets minder dan de helft uit nummers van Reverence, een album wat ik door gemixte kritiek nog niet heb aangeraakt. Ik kan je echter verzekeren dat dit album zondag bij mij door de kamer knalt! Verder komen natuurlijk nummers als Dark Days, Carrion en Karma voorbij. Met een (letterlijk) vlammende set waarbij ieder lid de lucht in getild wordt en het drumstel over de kop kan is de band een waardige afsluiter van de eerste FortaRock dag! Voor alle foto’s scroll je nog even door. De review van de zaterdag is hier te vinden.
Een knallende afsluiter van de eerste dag. Credit: Lenny van Dijk
