Een Jaar Later is een column waarin albums een jaar na releasedatum opnieuw onder de loep worden gelegd. Is het inderdaad het beste materiaal ooit geweest, zoals elke band altijd claimt? Heeft het de band meer bekendheid en fans gegeven? Is het experiment goed gelopen? Na een jaar zijn al deze vragen duidelijk en proberen wij ze te beantwoorden.
Laten we eerst maar even de saaie feiten achter de rug hebben. Future Hearts is het zesde album van All Time Low (zeven als je Don’t Panic, de Deluxe Editie meetelt) en is op 7 april 2015 uitgebracht. Het schijfje heeft het beste verkocht van alle All Time Low albums bij elkaar en heeft de nummer 1 behaald in de UK en, technisch gezien, ook in Amerika. Als de streams van de soundtrack van de Furious 7 film (vooral het nummer See You Again) niet mee hadden geteld, zou All Time Low de eerste plek hebben behaald, maar helaas was dit niet het geval. (Ja, hier is veel over geklaagd.)
Waar Don’t Panic, het vorige album, duidelijk als doel had de oude fans terug te brengen, ging Future Hearts een andere kant op. Don’t Panic stond vol met de vrolijke poppunk die we van de heren gewend zijn en greep veel terug op So Wrong It’s Right en Nothing Personal. Future Hearts, daarentegen, had meer invloeden van Dirty Work, als het al ergens op lijkt. Waar Dirty Work geen geweldig uitstapje was, is Future Hearts toch een stuk beter gelukt. 
De fans van de oude All Time Low komen nog steeds aan hun trekken met nummers als Kicking & Screaming, Dancing with a Wolf en Don’t You Go. Er zit wel een reden achter dat dit juist niet de nummers zijn die als singles zijn uitgebracht: Something’s Gotta Give, Kids in the Dark, Runaways en Missing You zijn stuk voor stuk mainstream-vriendelijke nummers met een meer poppy sausje, waardoor het doel van de heren duidelijk is geworden.
Het doel was natuurlijk doorbreken in de mainstream en dat is tot op zeker hoogte gelukt. All Time Low is bij 3FM meerdere malen gedraaid en zelfs geïnterviewd, hebben vorig jaar al in een uitverkochte Wembley Arena gestaan en dit jaar is er weer een arena tour geweest in de UK die goed bezocht was. De Nederlandse show in maart vorig jaar was, het zal ook eens niet, uitverkocht. Ook kon je de band op het Jera On Air en Lowlands festival zien. Buiten Nederland is het doorbreken wel iets beter gelukt, maar het is afvragen of de band dit vol kan houden.
Ook al is het doorbreken in de mainstream niet helemaal gelukt (All Time Low is nog steeds niet zo’n huishoudnaam als 5 Seconds of Summer of Blink-182), toch heeft dit album veel nieuwe fans opgeleverd. De band is met het schijfje duidelijk volwassen geworden, zit lekker in de nieuwe sound en niet alleen de nieuwe, maar ook de oude fans waren tevreden hiermee. Het lijkt er een beetje op alsof er weer aan nieuw materiaal wordt gewerkt (maar dit kan ook vals alarm zijn), dus het is afvragen hoe de band dit schijfje op zal volgen. Het zal lastig worden, maar ik gok op een Deluxe Hearts. Het is fijn om te zien dat de band het zo goed doet en een jaar later kunnen we met duidelijkheid zeggen dat Future Hearts één van de vele hoogtepunten in de carrière van All Time Low is!
