Photo credit: Saryn Christina
Is het industrial? Is het drum&bass? Is het gothic? Ik kan nog wel een poosje doorgaan, maar al deze labels betekenen echt helemaal niks voor Chris Corner, het gezicht achter IAMX. Gelukkig is er één ding waar wel een label op geplakt kan worden, om het makkelijk te maken: zaterdag 2 april stond IAMX in de Tilburgse 013.
Het publiek stond al ver voor aanvang te schreeuwen om IAMX. Dit is op zich geen ongewoon fenomeen, maar ik ben het meer gewend bij de poppunk bands. Dat dit hier ook gebeurde, was een leuke verrassing en liet meteen zien hoe enthousiast de fans waren. Er was geen voorprogramma deze avond, dus iets over achten was het gelijk tijd voor de hoofdact.
Bij de opkomst was het meteen duidelijk hoe de set eruit zou zien. Het kleine podium van de Jupiler zaal overvol met instrumenten, keyboards en schermen. Als eerste kwamen de tourmuzikanten op: twee keyboardistes en een drummer. Hierna kwam Corner zelf op en startten ze met het nummer I Come With Knives. De vrouwelijke lyrics van deze en volgende nummers werden uitstekend gezongen door de keyboard speelsters. Ook Corner zelf kon er wat van, waar sommige artiesten al problemen hebben met een enkele microfoon, gebruikte hij zonder problemen twee microfoons voor een echo effect.
De kwaliteit van de muziek was geweldig: niet alleen haalde Corner alle uithalen en kon je de emotie in zijn stem horen, ook werd er flink met de vocals gespeeld door de aanwezige electronica. De rest van de instrumenten kwamen ook goed naar voren. De drums waren een constante aanwezigheid op de achtergrond, alle mogelijke geluiden kwamen uit de keyboards en dan heb ik het nog niet eens over de overige instrumenten, die maar af en toe zijn gebruikt.
Na al deze informatie over de muziek is er natuurlijk nog iets belangrijks om te bespreken. Denk maar niet dat ik de show ben vergeten, want dat is bijna niet mogelijk. De meeste publieksinteractie werd gedaan door de keyboard speelsters, die het publiek vaak opjutten om mee te klappen en te springen. Corner zelf deed het bij vlagen, onder andere toen hij van het podium viel en toen er een hele jonge fan op het balkon was, maar was vaak bezig met het zingen. Achter op het podium waren vier schermen waarop constant visuals te zien waren, die perfect bij de nummers pasten en alles een eerie vibe gaven.
Tijdens dit alles is Corner’s gezicht bijna niet te zien geweest, wat zeer apart was. Vaak draait het om de frontman, al helemaal als het zijn solo-project is. Toch past dit goed bij de artiest, want zo wordt duidelijk gemaakt dat het om de muziek gaat en niet om hem. Ook kun je er meerdere symbolische betekenissen aan geven. Er waren meerdere interacties tussen Corner en de keyboard speelsters, die vaak nogal seksueel van aard waren. Het werkte erg goed bij de toch wel seksueel aanvoelende nummers die er gespeeld werden.
De energie op het podium was eigenlijk bijna niet te omschrijven. Het was sensueel, het was donker, het was intens. Buiten de gewone instrumenten is er ook nog keytar, bas en meer drums bespeeld, het was elk nummer weer een verrassing wat je nu weer op het podium zou zien. Er is gewoon geen beter woord om de show te omschrijven dan intens en iets wat je zelf moet meemaken.
