Foto: Laura Kok Photography
Het is vrijdag 4 maart 2016. Wij van Louder Than Words zijn afgereisd naar Café The Move in Arnhem voor de show van Ashes of Many, As I Rise en Wolfer.
De avond wordt geopend door Wolfer. Een Melodic Hardcore band van eigen bodem. De heren spelen een zeer strakke set. Ondanks de strakke set komt het publiek niet geheel los, wat op zich jammer is, aangezien de heren zeer actief waren op het podium en de zanger met veel emotie zong. Wolfer is een band om in de gaten te blijven houden.
Na een korte soundcheck is het de beurt aan As I Rise. De band is afkomstig uit Duitsland en speelt een zieke set. De zanger is, ondanks dat hij ziek is, zeer energiek en betrekt het publiek vanaf het begin tot eind. Hij rent de zaal door, klimt op de bar en wordt vervolgens door het publiek naar het podium gedragen. Met een goede afwisseling tussen snelle/harde muziek en zo hier en daar een backflip van de zanger laat de band zijn stempel achter. As I Rise is een echte aanrader om live te zien.
Dan is het eindelijk tijd voor Ashes of Many. Het is de taak om het ietwat matige publiek verder te vermaken en dat lukt. De heren openen met Inhibitor, gevolgd door nummers als Prowler en Forgive & Replace. Het publiek gaat los, het mosht, het zingt volop mee. De band maakt redelijk vroeg al bekend een paar nieuwe nummers te spelen. De tracks hebben een andere sound dan voorheen, meer melodie, meer zang, meer van alles. Het zijn zeer experimentele tracks. De hele show lijken de heren zich al meer comfortabel te voelen, maar tijdens de nieuwe nummers valt dit pas echt op. Eén van de nieuwe nummers draagt de naam Sober. Het is een persoonlijke song voor frontman Koen Vroom. Gedurende de hele set is het geluid, zowel instrumenteel maar ook de zang zeer goed. De heren besluiten de set af te sluiten met oudere nummers zoals Labyrinth, Surrender at 20 en Last to Know. Na het laatste nummer schreeuwt het publiek om een toegift en die komt er. De heren spelen, iets wat vermoeid Faceless en het publiek gaat voor de laatste keer helemaal los. De band weet wederom een zieke show te geven en laat zien waarom het heeft mogen openen voor de grote jongens zoals The Color Morale en Atreyu.
Wat gedurende de hele show opviel was het geluid. Waar normaal gesproken het geluid zijn mindere momenten heeft was dat hier niet het geval. Uitstekend werk van de geluidsman. Kortom een zieke show.
