Met wat miezer buiten kon je zo een rij zien staan, van de Melkweg tot helemaal de hoek om. Bussen uit Duitsland, groepen uit België. Het was ontzettend druk bij de Melkweg op 29 mei, maar de sfeer zat er goed in. Mensen die voorbij liepen vroegen ons waar de rij voor was en sommigen wilden eigenlijk ook wel mee. Die hebben wat gemist, hoor: zowel Starset als Breaking Benjamin waren een groot succes.
De avond werd geopend door Starset. Met twee grote schermen met beelden en berichten erop liep de spanning erg op. Ze kwamen met een knal binnen! Je hoorde mensen al zeggen dat het echt een performance was. Helmen met lichtjes, ruimtepakken, echt Starset. Hoewel groot deel alleen kwam voor Breaking Benjamin, kond het publiek ook hier niet stilstaan. Niet iedereen kon meezingen, maar dat maakte niet uit. De muziek was goed!
Na een grote break kwam dan eindelijk de band waar iedere ziel op zat te wachten: Breaking Benjamin. De zaal zat nu echt propje vol en met wat geluk kon je de bandleden net zien, maar wat we toen hoorden, verwachtte niemand. Jasen Rauch, de leadgitarist, lag in het ziekenhuis! Wat er gebeurd was, werd niet verteld, maar duidelijk was dat de avond zonder hem verder zou moeten gaan. Wat pakte de band dat echter dat goed op! Als vervanging hadden ze iemand die akoestisch kon spelen. Na de vraag of het publiek dit oké vond –hoe kan het ook anders – kregen de heren groot gejuich.
Omdat dat anders zou klinken dan normaal, had frontman Benjamin Burnley wel één verzoek: ‘I don’t wanna see ONE fucking Facebook post about how we didn’t play the songs right!’ Heerlijk, die humor.
Toen kwam het hoor. Met elk lied zag je de hele zaal keihard meezingen en schreeuwen. Als je thuis iets in de verte hoorde, waren wij dat wel. De muziek maakte ons één en wat speelde de band goed! Na één lied akoestisch te hebben gedaan, besloten ze toch iets elektrisch te proberen. Benjamin nam ook wat stukken van Jasen over, maar moest dit natuurlijk eerst even leren. Meer humor en wat minuten later stond hij te rocken met haast onbekende stukken. De grap was dat hijzelf in sommige nummers helemaal geen gitaar speelt!
De humor en geweldige muziek zaten er dus wel goed in. Maar de hoogtepunt was toch wel op het eind. Maar weinig kunnen elk nummer van Breaking Benjamin meezingen, maar als je dit lied niet kent, mag je je eigenlijk geen fan noemen: Diary of Jane! Bijna bang dat ze deze niet zouden spelen, zorgden ze hiermee toch voor een knallend einde van de avond. Jammer dat het zo snel voorbij was.
