Zoals je waarschijnlijk hebt gemerkt, zijn we dit weekend bij maar liefst twee festivals aanwezig: Pinkpop en Download. Zo kun je van allebei alsnog zoveel mogelijk meekrijgen! Omdat we nu de unieke mogelijkheid hebben om de reviews uit te spreiden, krijg je vanaf nu elke dag een live review tot de festivals klaar zijn. Vandaag: dag 3 van Download Festival.
Het is schier onmogelijk om op de laatste dag van Download Festival bij het terrein te komen. Niet alleen is er een gigantische file (gedeeltelijk omdat de parkeervelden overvol zijn, gedeeltelijk omdat er wegen zijn afgesloten), ook staat de modder zodra je bent aangekomen ongeveer tot je enkels. Hierdoor komen we pas aan als Periphery de laatste noten speelt en zien we als eerste band van de dag ONE OK ROCK. Gelukkig maakt het veel goed: de heren zijn enthousiast, het publiek is enthousiast en er wordt heel goed gespeeld. Er zijn veel mensen aanwezig voor deze band en dat is goed te horen aan het geluid van het publiek. Waar de band in december 2014 (toen er in de Melkweg werd gespeeld) niet heel veel met het publiek praatte, blijkt nu dat de taalbarriere nog hooguit een klein drempeltje is en het doet de show zeker ten goede. Voor het laatste nummer, Mighty Long Fall, moet iedereen zo laag mogelijk gaan zitten en naderhand gaan springen, wat de meesten ook gretig deden, ondanks de modder. De band laat duidelijk een stijgende lijn zien en ik kan niet wachten om te zien wat de band nog meer zal doen.
Hierna is het twintig minuten wachten tot de volgende act: Breaking Benjamin. Het is duidelijk dat voor een grote groep mensen deze band de reden dat ze een festivalticket gekocht hebben. Nog voordat de band begint, staat het veld al volledig vol. Ondertussen vertonen frontman Benjamin Burnley en de rest van de bandleden zich aan de zijkant van het podium en worden al hard door het publiek toegejuicht. Zodra het optreden begint, is het enthousiasme van de band niet meer te stoppen. Helaas is de geluidskwaliteit niet net zo hoog als het enthousiasme van de band, want de basdrum staat te hard afgesteld en Benjamins microfoon niet hard genoeg. Het bederft de sfeer echter niet. Het publiek kent alle teksten volledig uit zijn hoofd en de liefde en waardering die Benjamin heeft voor de grote groep mensen die er op af was gekomen, zijnn genoeg om het voor veel mensen het een onvergetelijk moment te maken.
De Zippo Encore stage is waar vandaag alle goede bands te vinden zijn, want hier is na nogmaals 20 minuten wachten Engeland’s eigen Don Broco. Na al het harde werk de afgelopen twee dagen is het zachtere en sensuelere werk van Don Broco een fijne afwisseling. Het geluid klinkt zoals het moet klinken en het publiek doet gezellig mee. Waar headbangen eerst de norm was, is het nu rustig met je lichaam meedeinen op de muziek. Als we niet zo ver naar voren hadden gestaan en de zon had geschenen, zou dit een prima band zijn geweest om te zitten loungen met een cocktail die bij een van de vele cocktailbarretjes op het terrein te verkrijgen was. Aangezien wij wel helemaal vooraan zijn gekomen, is de sfeer ook iets anders: vooraan wordt namelijk flink hard gesprongen en gedanst op bevel van frontman Rob Damiani. Voor ieder wat wils bij deze set, dus!
Ook de volgende band is weer op de Zippo Encore stage en is zeker weten de beste band van de zondag. Het gaat hier over niemand minder dan Billy Talent. De band heeft zijn eigen lichtshow met decor meegenomen die een mooie achtergrond voor de stage vormt. Er is absoluut niets aan te merken op de show. De tracks klinken zoals ze moeten klinken, de zang is geweldig en het geluid is perfect afgestemd. Daarnaast zit er wat humor in de show: zo heeft frontman Benjamin Kowalewicz het er nog over hoe het Engelse voetbalteam de EK wedstrijd tegen Rusland in de extra tijd nog uit handen heeft kunnen geven. Daarnaast wordt ook de schietpartij op de gay club in Orlando, Florida aangehaald en is de boodschap van de band dat we samen sterk moeten staan tegen dit soort zinloos geweld. Aan het eind van de show wordt ook tourdrummer Jordan Hastings, origineel van Alexisonfire, bedankt voor het meetouren nu de eigen drummer van de band Aaron Solowoniuk niet kan touren omdat hij lijdt aan MS. Niet alleen voelde het als een eer om deze show bij te wonen, maar was ook te merken dat de band het een grote eer vond om voor dit publiek te mogen spelen.
Het is tijd voor een beetje Nederlandse trots: Nightwish staat op de mainstage, met landgenoot Floor Jansen als frontvrouw. Natuurlijk is de rest van de band Fins, maar laat me nou een beetje vaderlandlievend zijn, zo vaak gebeurt het niet. We komen helaas niet in de buurt van het podium en ook pas halverwege de set binnenvallen, maar gelukkig zijn de vlammen van veraf te zien. De band staat zichtbaar te genieten op het podium en ook al is het één van de weinige bands van zijn soort op het festival en daarom een beetje een vreemde eend in de bijt, is het toch heel lekker om te kunnen horen. Floor jut het publiek op, dat vrolijk meedoet. Zelfs al kom je voor een compleet ander genre naar Download (punk, metal, rock, wat dan ook), als je niet overtuigd bent van Nightwish na deze set weet ik het ook niet. Als afsluiter zijn er nogmaals vele vlammen en zelfs vuurwerk: je zou bijna denken dat dit de finale van het festival is!
Toch zijn er nog meerdere acts op de planning, al is alles afgelopen voor de klok tien voor negen aangeeft. Festival afsluiter Iron Maiden betreedt het podium en wonder boven wonder klaart het weer vrijwel meteen op. Het optreden begint met een filmpje op de schermen van mascotte en icoon Eddie die de Ed Force One uit de lianen trekt en in de lucht gooit. Hierna komt de band echt op, beginnen fakkels achterop het podium te branden en is de laatste set officieel begonnen. Waar sommige bands na een flink aantal jaar afzwakken qua show, lijkt Iron Maiden hier absoluut geen last van te hebben. Frontman Bruce Dickinson heeft over het hele podium gerend als een tiener met iets te veel Red Bull op, ik heb zelden zo’n groot drumstel op het podium gezien dat ook regelmatig in zijn geheel werd gebruikt en het gitaarwerk was uitstekend. Tussen nummers door worden de schermen ook nog eens gebruikt voor leuke filmpjes met Eddie in de hoofdrol, iets waarvan ik niet wist dat ik het had gemist tijdens het festival. Waarom konden niet meer bands zoiets doen? Bruce heeft ook genoeg te vertellen en genoeg grapjes om te maken tussen de nummers door, die zo’n beetje uit de hele discografie van de band komen. Iron Maiden is een legende en heeft op Download Festival nog maar even bewezen waarom.
Morgen zal er geen Download Festival review zijn, aangezien het festival voorbij is. Ja, we missen het al ontzettend, al is het ook fijn om een keertje helemaal droog te kunnen zijn. Wat we morgen wel zullen hebben is de Pinkpop review, dus hou de site in de gaten als je deze niet wilt missen!
Download Festival review dag 1
Download Festival review dag 2
