Na ongeveer een half jaar wachten was het dan eindelijk zover. Issues geeft weer een show in Nederland. Het is 2 juni en ik ben namens Louder Than Words afgereisd naar Amsterdam om deze show bij te wonen.
Het eerste dat vrijwel meteen opviel, was de rij. Deze was tot op een half uur voor de aanvang vrij klein. Dat leidde ook tot een niet echt gevulde zaal tijdens Astroid Boys. De heren hadden de taak om het publiek op te warmen voor Hacktivist en Issues. Dit is in mijn ogen niet geheel gelukt. Het was een redelijke set maar het had naar mijn mening beter gekund. Met name het feit dat de band een gitarist heeft, die bij het merendeel van de set een bijrol had. De zang en rap waren okay. De laatste twee nummers waren hard en dat was wel chill. Een handjevol fans ging los, maar daar bleef het bij.
Hacktivist deed daarentegen wel wat het moest doen en schudde het publiek meteen wakker. Waar Astroid Boys het liet afweten deden de heren van Hacktivist dus wel wat ik had gehoopt van de band. De heren zetten een zieke set neer. Met zowel, clean vocals van de gitarist, als rap van het rap duo. De clean vocals waren zo nu en dan een beetje vals maar het instrumentele werk en de rap maakte dat meer dan goed. Het publiek werd goed vermaakt met nummers zoals Niggas in Paris (Kanye West/Jay-z Cover). De band slot de set af met Elevate, de heren hadden het beste voor het einde bewaard. Dit alles bij elkaar maakte het een zeer geslaagde set.
Na een korte break was het moment dan eindelijk daar, Issues zijn set stond op punt te beginnen. De heren begonnen meteen met een nieuwe track, Coma, het publiek ging los. Na Coma was het tijd voor het tijd een paar tracks van het debuutalbum. Met Stingray Affliction en Never Lose Your Flames werd het publiek wakker geschud en vermaakt. Toen besloot de band oude nummers te spelen, nummers als Love Sex Riot en Her Monologue, dit was echt heerlijk, vooral omdat ik al sinds het begin fan van de band ben. Het enige minpuntje is dat zanger Michael Bohn het niet super goed deed tijdens Fronz (Attila) zijn stuk, in Love Sex Riot. Na deze tracks was het tijd voor een nieuwe track, namelijk The Realest. Met dit nummer werd de vraag beantwoord of Michael live ook clean zou kunnen zingen. Ja, dat kan hij en het was ge-wel-dig!
En als we het toch over iets geweldigs hebben, hierbij even een shout out naar de geluidsmensen, want het geluid was ongelofelijk goed en zuiver tijdens alle drie de bands. Na een korte break en een paar korte Nelly covers, hij speelde in de andere zaal, ging de band verder. De heren deden dit met The Langdon House opnieuw ging het publiek los. Dit gebeurde ook bij Sad Ghost: het publiek zong uit volle borst mee. De afwisseling tussen oude en nieuwe nummers was aanwezig en dat was fijn. Na Sad Ghost was het tijd voor twee nieuwe tracks, een harde track in de vorm van Blue Wall en een minder harde track, Slow Me Down. Tijdens die nummers deed het publiek een dansje of zong het mee. Iedereen had het naar zijn zin. Zo ook de band zelf en dat was te zien. Het was mooi om te zien hoe de fans de nieuwe tracks van Headspace verwelkomden. Dit deed het publiek door keihard mee te zingen met de nieuwe tracks. Toen was het tijd voor een gevoelige track, Disappear (Remember When). Wederom zong het publiek mee, tot op het punt waar het de band overstemde. Aan alles komt een einde en zo ook deze shows, de band sloot af met Mad At Myself en uiteindelijk Hooligans. De fans gingen nog een laatste keer uit hun dak en de band deed hetzelfde.
Om het kort samen te vatten, het was een geslaagde avond met twee goede bands en een band die ietwat tegenviel. Mocht je Issues nog niet live gezien hebben, dan raad ik je aan om de eerst volgende keer te gaan!
