Wilde je altijd al Evanescence in een blender gooien met No Doubt en zien wat daar uit kwam? Als je het echt zou doen, zou het waarschijnlijk een heleboel mensenpulp en een levenslange gevangenisstraf zijn. Wil je dat het slechts figuurlijk gebeurt om te zien hoe deze twee mixen, kun je zomaar Killatrix krijgen. Killatrix is een Britse band die met zijn unieke sound binnen de Electronic Rock de wereld een stapje harder wil laten dansen. Om te bewijzen dat het viertal dit ook daadwerkelijk kan, hebben zij onafhankelijk hun debuutalbum KLTRX in elkaar gezet.
Stroef begin
Laat ik eerst beginnen met de negatieve punten, want het begint voor mij al nog voor ik begin het album te luisteren. De tracklist bevat namelijk slechts acht tracks en is nog niet eens 30 minuten lang. Ik snap prima dat een beginnende band niet het volledige budget ter beschikking heeft een veertien tracks tellend album neer te zetten, maar maak dan een EP waar je mensen echt mee warm kunt maken voor je band met je beste nummers. Een sterke start maakt Killatrix ook niet zodra je op play drukt. De eerste track, Supersonic, is simpel geschreven. Instrumentaal klinkt het alsof ik het al voor de honderdste keer hoor. De teksten zijn matig en cliché. Met name de regelmatig terugkerende zin “This is the supersonic sound” is simpelweg cringeworthy. Uiteindelijk zeer jammer, want de stem van vocaliste SinDii komt heel goed tot zijn recht in dit nummer en laat zien waar zij toe in staat is.
Gelukkig wordt het hierna snel beter. Met Dumb zet de band de toon voor de rest van het album. Er komt meer diepgang in en de band doet waar het goed in blijkt: spelen met het rauwe randje dat je met bepaalde pedalen en effecten kunt bereiken. De teksten zouden zomaar nog afkomstig kunnen zijn van een gemiddeld Trance nummer uit de mid 00’s. In Bad Language begin je de gelijkenis met Evanescence soms te horen. Het hele nummer heeft van tijd tot tijd een zeer symfonische insteek, maar het blijft uiteindelijk nog steeds Electronic Rock. Dit maakt het instrumentaal zeer sterk en zelfs vernieuwend. Extra punten voor geslaagde originaliteit!
Dansbaar
Lead single FRFGT is mooi in het midden van het album en ook het hoogtepunt van het album. Teksten zijn ten opzichte van eerdere nummers ongekend sterk en qua sound hopelijk waarin de band verder zal groeien. Een mix van Funk, Rock, Pop en Electro Noise vliegt om je oren en laat je opstaan uit je stoel om even goed te gaan dansen. Een nadeel aan het hoogtepunt nu al gehad hebben is dat er nog drie nummers te gaan zijn. De Gwen Stefani/No Doubt kant komt hier een stuk meer naar voren. Falling Off en Suffocate hebben hier het probleem dat ik eigenlijk ook altijd heb gehad met Gwen Stefani. Ik kan het helaas niet anders beschrijven dan op een manier dat er stoer gedaan wordt op een voor beide vocalisten onnatuurlijke wijze, alsof zij zich willen bewijzen. Gelukkig sluit het album sterk af met Overcome. Deze track zou zomaar op een Drum & Bass feest gedraaid worden zonder echte DnB te zijn. Het heeft echter wel belachelijk veel van weg. Van de opbouw van het nummer tot de vocals en van het tempo tot de dansbaarheid.
Het album voelt uiteindelijk als een bijeenraapsel van wat Killatrix de afgelopen tijd heeft geschreven. Het heeft hoogtepunten en het heeft dieptepunten. Ik blijf bij mijn mening dat als dit slechts een EP was geweest, ik een stuk positiever had kunnen zijn. Al in al is het op de hoogtepunten een album waar goed op te dansen is, live veel potentie heeft en iets unieks naar buiten brengt.
Eindbeoordeling: 7/10
Releasedatum: 19 augustus 2016
Label: –
