Je hoort de laatste weken steeds meer van Too Close to Touch. Dit is echter niet gek, want de band heeft op 23 september zijn tweede album uitgebracht. Na de release van het debuutalbum Nerve Endings heeft de band vrijwel niet stil gezeten, een jaar later zijn ze terug met Haven’t Been Myself.
Vergelijking met andere bands
Waar de band op het debuutalbum een That’s the Spirit vibe had, is dat op dit album totaal anders. Het heeft in mijn ogen veel weg van een mix tussen Secrets en ISSUES. Vooral de vergelijking met Secrets is op het merendeel van de tracks aanwezig en komt goed naar boven in tracks als Sympathy en For Your Sake. De vergelijking met ISSUES komt naar boven tijdens The Art of Eye Contact. Het nummer klinkt eerlijk gezegd als een mix tussen beide bands, maar het heeft ook meteen zijn eigen sound. Het komt wel vaker voor dat een band vrijwel hetzelfde klinkt als een andere band, maar dat er iets is dat deze band anders maakt. Een mooi voorbeeld van een nummer met een eigen sound is Eiley. Dit is de track waar de band het album afsluit. Met deze track legt de band de lat hoog. Het is een heerlijke afsluiter van een heerlijk album.
Melancholische Vibe
Het album heeft een melancholische vibe. Dit is in zowel de teksten, manier van zingen en het instrumetale werk terug te vinden. Als ik heel eerlijk mag zijn vind ik dit heerlijk, want soms heb je een album nodig dat lekker negatief is over alles. Deze vibe komt in vrijwel ieder nummer voor. Vooral in tracks zoals Translate, Miss Your Face en Inside Voices is de ietwat depressieve overtoon goed terug te vinden en het voegt in zekere zin meerwaarde toe aan het album. Als we het dan toch over Miss Your Face hebben: dit is zonder twijfel één van de beste tracks op het album. Het is zowel qua zang en het instrumentale werk een geweldige track. Soms heb je een album nodig zoals Haven’t Been Myself om de dag door te komen. Als afsluiter van mijn review ga ik nog even terug naar Eiley, de afsluiter van het album, want feit is dat de band geen betere track als hekkensluiter van het album had kunnen kiezen. Het heeft zoals ik al eerder zei een eigen sound en past perfect op dit album.
Conclusie
Het mooie aan dit album is dat het mij op een persoonlijk niveau raakt, voornamelijk omdat ik mezelf in vrijwel ieder nummer kan vinden. Om terug te komen op het album zelf: de band heeft zichzelf overtroffen. Het is een geweldige opvolger van het debuutalbum en ik ben benieuwd of de band het met zijn volgende album weer weet te overtreffen.
Eindbeoordeling: 9/10
Releasedatum: 23 september 2016
Label: Epitaph Records
