Alter Bridge is zeker geen newbie meer in de hardrock/heavy metal-scene. Met vanaf 7 oktober vijf studioalbums is Alter Bridge in zekere zin een van de leiders van de nieuwe generatie in dit genre, bekend door albums van topkwaliteit en shows van een gelijk niveau. Hoe gaat het er ditmaal aan toe? Als je dat wilt weten, lees dan zeker verder. Zijn nieuwe album, The Last Hero, gaat onder de loep.
Goed, vet, hard
Het album opent met Show Me A Leader, een track die al eerder als de eerste single voor dit album is uitgebracht. Het nummer lijkt dankzij het hevige intro een duistere kant op te gaan, maar het draait toch naar een nummer met een enigszins positieve toon. The Writing on the Wall volgt en dit nummer zal je, samen met enkele andere tracks op dit album, zeker terugbrengen naar het voorgaande album, Fortress. Het is zwaar, duister, slepend en toch een heel kloppend geheel. My Champion, daarentegen, is veel liftender in toon en onderwerp en voelt iets meer rock/pop dan het zware geluid dat ik tot nu toe heb gehoord. Persoonlijk vind ik dit een heerlijk nummer, maar ik heb begrip voor de fans die komen voor de zware middelen hier niet tevreden mee zullen zijn. Gelukkig heeft dit album heeft een schommelende lijn tussen heavy metal-esque tracks en “simpelere” hardrock.
De zachte kant
This Side of Fate is in de ogen van Alter Bridge waarschijnlijk een soort ballade. Het is heel melodisch en lyrisch, je hoort eigenlijk een nummer dat bijna klinkt als Muse, dankzij interessante riffs, grote verschillen tussen couplet en refrein en hier en daar ineens een pauze in het nummer, waar bijna geen instrumenten te horen zijn. Ook is een album van Alter Bridge niet compleet zonder een rustiger nummer dat in elkaar is gezet met diepe teksten, dit zien we terug bij You Will Be Remembered.
Nadelen van goede kwaliteit
Mocht je nog niet zo bekend zijn met Alter Bridge, bereid je dan voor op een lange zit. De band heeft weinig nummers onder de vier minuten, en op elk album ook zat nummers die langer zijn dan vijf minuten. Zo is ook dit album met 13 tracks iets langer dan een uur. Wat het met dit album toch weer niet zo heel erg maakt, is dat het kwalitatief wederom ontzettend goed is. Een nadeel is, veelal bij albums die strak in elkaar steken, dat als je even niet oplet, nummers al gauw allemaal gelijk klinken. Voordat je het weet ben je drie nummers verder dan je dacht. Is dat erg? Als je goed en aandachtig luistert, wordt je je bewust van de kleine verschillen, maar op een lichte verkenningstocht zal je nummers als Losing Patience, Twilight of Island of Fools niet meteen herinneren. Het nummer dat de titel van dit album draagt, The Last Hero, hoor je pas helemaal aan het eind. Het heeft iets weg van Rise Today en Blackbird, nummers te vinden op het Blackbird-album. Het is een nummer met veel wisselingen, wat het een goede samenvatting van dit album maakt. Daardoor is het terecht de titeldrager, maar is dit het sterkste nummer? Ik vind van niet.
In conclusie…
Zo komt The Last Hero aan zijn eind en rest de vraag: dus wat vind ik ervan? Ik wil graag twee dingen zeggen voordat ik het een beoordeling geef: ten eerste is Alter Bridge echt vet goed. Dat zeg ik vanuit sentimenteel standpunt, aangezien deze band een beetje in de familie zweeft, maar het is onmogelijk dat deze band je teleurstelt. Ten tweede voelt het een beetje slecht om negatief te moeten eindigen over dit album. Het pakte mij niet op elk vlak, maar het slecht noemen doet deze band zoveel te kort. Op een schaal aangepast naar het niveau van deze band geef ik het een 6.5/10. Het is prima, maar weinig uitdagend of vernieuwend, maar zet dit album tegenover welk ander werk uit ditzelfde genre dan ook en The Last Hero zal het omver blazen.
Eindbeoordeling: 7/10
Label: Napalm Records
Releasedatum: 7 oktober 2016
