Op 21 oktober zal het debuutalbum van I Prevail, Lifelines, uitkomen. Mocht je nog niet bekend zijn met deze band, dan is dit debuutalbum een goede manier om kennis te maken. Dit is voor mijzelf ook de eerste kennismaking geweest en het is zeker een goede start.
Het album opent met Scars. Het is een nummer dat hard begint, maar toch een mooi evenwicht neerzet. Door een combinatie van een clean en harsh vocalist is het voor fans van beide kampen goed aan te horen. Laat me ook meteen zeggen: beide vocalisten zijn goed in wat ze doen. Hierdoor klinkt het ook mooi in harmonie met het instrumenale werk. Het is post-hardcore, maar zo nu en dan wordt er plaats gemaakt om er meer van te maken dan alleen schreeuwen en gooien. Normaal gesproken zou ik mezelf ook zeker niet wagen aan post-hardcore, het is simpelweg niet mijn ding, maar door enkele bijzondere toevoegingen als hier en daar wat lichter gitaarwerk, electronica en genoeg clean vocals om de agressie enigszins af te zwakken, lijkt I Prevail me een goede starter voor dit genre.
Bekend, maar toch anders
Het leuke aan dit album is dat heel veel nummers me een gevoel geven dat ik een band ken die erop lijkt, maar aan het eind van het nummer besef dat I Prevail er altijd een andere twist aan heeft gegeven, waardoor het kan werken in de richting van een bepaalde artiest, maar het dit zeker niet is. Zo klinkt Scars een heel klein beetje als Outlines van All Time Low, maar alleen in de riffing, want dit heeft de “mammoth nuts” waar Jack Barakat waarschijnlijk zwaar jaloers op is. Come and Get It springt er meteen uit, geeft door de semi-gerapte stukken tekst een lichte Limp Bizkit-vibe, alleen dan simpelweg veel beter. Outcast is bij wijze van tekst een nummer dat geschreven had kunnen zijn door Good Charlotte, maar blijft keurig binnen het post-hardcore genre. Het album heeft een keurige rode draad in toon en concept, maar nummers als Come and Get It en Already Dead springen eruit omdat ze toch even een tandje harder zijn en Alone haalt het tempo voor een kort moment even keurig naar beneden met een heel sferisch gevoel. Denk aan die rustige meesterwerken die Linkin Park op zijn A Thousand Suns album heeft staan.
Lef nodig
Wat wel een beetje mist op dit album is instrumentale kwaliteit. I Prevail is overduidelijk lyrisch gefocust en daardoor is de achtergrond nogal standaard. Dat terwijl het echt wel goed klinkt, je kan mij niet wijsmaken dat de gitaristen geen supergave solo’s zouden kunnen spelen. Het is allemaal nog wat veilig. Dat kan je een band niet erg kwalijk nemen bij het uitbrengen van zijn debuutalbum, maar ik hoop dat de band in de toekomst zich zal durven laten horen door middel van uitdagender instrumentaal werk.
In conclusie…
Al met al is Lifelines een keurig post-hardcore album met genoeg lichte, pop/punk-achtige invloeden om het geschikt te maken voor luisteraars uit allerlei hoeken. Ik zeg je eerlijk: als een band mij een heel album aan post-hardcore laat aanhoren, is hij verdomd goed bezig.
Eindbeoordeling: 7,5/10
Releasedatum: 21 oktober 2016
Label: Fearless/Spinefarm Records
