Melanie Martinez, een tikkeltje eigenaardig en daarmee ook geniaal. Voor het tweede deel van haar Europese tour deed zij ook Nederland aan, zo stond ze gisteravond, woensdag 16 november, samen met Engelse band Alvarez Kings in een uitverkochte Paradiso!
De avond begon met Alvarez Kings. Een Engelse poprock band. Het was een lekkere opwarmer voor de avond en de band kreeg het grootste gedeelte van de zaal lekker mee! Ik stond op het balkon en kon dus goed op de vloer neerkijken, daar zag ik dat men er goed in zat. De zanger maakte er ook een hele show van, op een gegeven moment stond hij op de barricade en mocht een gelukkige fan zijn microfoon vasthouden (altijd leuk natuurlijk)! Op het balkon zelf was men iets minder enthousiast, dit lag er waarschijnlijk aan dat er veel jongere kinderen (denk aan de leeftijd 8 – 12) aanwezig waren. Het genre van Alvarez Kings verschilt natuurlijk ook wel een beetje van dat van Martinez zelf.
Toen sloeg de klok eindelijk negen en was het tijd voor de hoofdact, Melanie Martinez. De thematiek van Crybaby kan natuurlijk niemand ontkennen en dit leeft ook voort in alle aspecten van de show. De gehele achterwand was bedekt met een groot roze doek met tekeningen van een teddybeer en een konijn. Op het podium stonden grote speelblokken die het woord CRYBABY spelden en ook was er een grote taart aanwezig. De opkomst van Martinez zelf was al een hele happening, aan de linkerkant van het podium stond namelijk een hele grote box met bijpassende mobiel erboven (waar gespietste baby-born poppen aanhingen). De eerste tonen van Crybaby werden ingezet en er verscheen een man met een eng konijnenmasker op het podium, hij maakte het publiek een beetje warm en niet lang daarna sprong Melanie Martinez vanuit de box tevoorschijn.
Gelijk laat Martinez horen dat ze wel degelijk een goede strot heeft: haar vocals zijn erg goed en de zaal geeft een geweldige energie. Alhoewel ze weinig interactie heeft met het publiek krijgt ze wel iedereen mee en voelt het niet afstandelijk. Aan het begin van de show laat ze wel weten dat ze ziek is geweest en dat dat te horen zou kunnen zijn in haar stem, hier was echter niks van te merken!
De set is niet al te lang en binnen ruim een uur heeft ze zich door veertien nummers heen geraasd. Ze heeft natuurlijk pas één album en daar staat maar een beperkt aantal nummers op. Uiteraard kwamen singles als Dollhouse, Pity Party en Sippy Cup aan bod, maar ook fan favorites als Mrs. Potato Head, Mad Hatter en Carousel kwamen voorbij. Eén van de hoogtepunten van de avond was toch haar vertolking van Teddy Bear, waarbij ze een gigantische teddybeer met lichtgevende ogen het podium op verwelkomde.
Kortom, Martinez weet hoe ze een show neer moet zetten. Alles, van decor tot kostuum, is tot in de puntjes uitgewerkt en sluit geweldig aan bij het gehele concept. Vocaal is ze erg sterk en doet ze zeker niet onder voor anderen. Het enige waar ze nog aan zou kunnen werken is iets meer interactie met het publiek, het is nu vooral een show waarbij Martinez zingt en het publiek meezingt. Er is geen echt gesprek tussen artiest en crowd. Hopelijk komt dit ooit nog. Ik ben in ieder geval heel erg benieuwd naar wat het volgende hoofdstuk in de carrière van Martinez gaat zijn en hoe haar volgende concept gaat uitpakken. Het was in ieder geval een zeer geslaagde avond!
