Photo Credit: Marcel Wagenaar
Op zaterdag 9 september vond de tiende editie van Baroeg Open Air (of BOA, om het minder een mond vol te maken) plaats in het Zuiderpark te Rotterdam. Ieder jaar is BOA een uniek en gratis festival waar alle vreemde eendjes van de alternatieve muziekscene bij elkaar komen om er een groot feest van te maken. Vorig jaar waren wij ook al aanwezig en met drie goed gevulde podia aan alternatieve muziek was er geen reden het dit jaar over te slaan.
De sfeer & het terrein
Slecht weer is altijd een beetje een pretbederver, maar het houdt de echte festivalganger niet tegen. Hoewel de grond nog een lange tijd nattig bleef, was na drie uur ’s middags de lucht volledig opgeklaard en begon het festivalterrein echt goed vol te stromen. Ook stonden vanaf dat moment de tenten waarin de podia zich bevonden goed vol. Naast gewone festivalgangers lopen er op BOA ook altijd extra uitgedoste mensen rond, maar dit jaar was er nog iets unieks geregeld. Zo liepen er ook een aantal heuse monsters over het festivalterrein. Hoewel het natuurlijk een festival is en geen -con of fair, moedigt het hopelijk mensen aan volgend jaar zelf iets unieks aan te trekken. Deze monsters pasten namelijk zeer goed bij de sfeer die BOA creëert.
Een punt dat de organisatie ten opzichte van vorig jaar ook een stuk verbeterd heeft, is de podiumverlichting. Het is natuurlijk niet makkelijk om als gratis festival toch genoeg geld bij elkaar te krijgen om interessante podiumverlichting te bekostigen, maar een goede lichtshow is best belangrijk voor een goede sfeer. Gelukkig was er dit jaar echter wat geld voor over en dat heeft zijn vruchten afgeworpen.
Ook de prijs voor een hapje en een drankje waren op BOA niet te hoog. Hoewel dit toch wel een grote inkomstenbron voor de organisatie is, is de prijs voor een biertje best te betalen. Zo had je een klein biertje al voor één festivalmunt, wat omgekerend €2,50 is. Goedkoper dan de meeste festivals waar je je nier al voor moet verkopen om een toegangskaart te bemachtigen!
Iets wat volgend jaar nog wel verbeterd mag worden, is het toiletonderhoud. Halverwege de dag was het toiletpapier in de meeste WC’s al op en lagen de urinoirs al vol met leeggedronken (en reeds volgeplaste) bekertjes. Natuurlijk is dat niet het einde van de wereld, maar in sommige gevallen wel naar.
Krampus op Baroeg Open Air – Photo Credit: Marcel Wagenaar
De Bands
Talent Stage
Een mooie manier om je festival line-up verder op te vullen, is nieuwe getalenteerde bands een kans te geven. Daarom is de Electronic Stage vroeg op de dag eerst als Talent Stage te vinden. Deze wordt, net zoals het festival in het algemeen, afgetrapt door Battle for BOA winnaar The Devil’s 3rd. Het is al gauw duidelijk met welke techniek de Tilburgse band deze wedstrijd heeft gewonnen. Ondanks dat weinig mensen in de tent de band kennen, weet hij toch heel het publiek bij de show te betrekken. Zo leert frontman Frans Wijnen ons één kreet, “Bring it on,” en ging hij gedurende de rest van de track de hele frontrow af om het publiek deze in de mic te laten zingen. Tussen de nummers door wordt ook rustig een beetje gebabbeld en stond de hele band er tijdens de show enthousiast bij. BOA had zich geen betere opener kunnen wensen!
Hierna is het de beurt aan Metal Battle winnaar Inferum, wederom op de Talent Stage. Hoewel we pas laat in de set van de band binnenlopen, krijg ik toch best een stevig beeld van de band. Het geluid klinkt goed, er wordt door het hele publiek heen geheadbangt en ook een moshpit is aanwezig. De band staat zelf op het podium ook energiek te spelen, maar zoekt weinig interactie. Mocht ik echter de kans krijgen de band een keer een volledige set te zien spelen, dan zal ik deze zeker met beide handen aanpakken.
De band die de Talent Stage afsluit is Rotterdam’s eigen Drunken Dolly, die net de zoon van Dropkick Murphys en Zebrahead kan zijn. De hele show is één groot Folk Punk feestje met veel humor, interactie en covers. De band laat weten dat hij net een album heeft uitgebracht en die is zeker een aanrader om te beluisteren als dat net zo’n feest is als Drunken Dolly live is. Het enige minpunt aan de show is dat veel van de tracks een beetje hetzelfde beginnen te klinken na een paar minuten, maar wat maakt dat nou eigenlijk uit na een paar biertjes! Van alle bands die dit jaar op de Talent Stage te vinden waren, heeft Drunken Dolly zeker weten de grootste potentie om door te breken in het nationale circuit.
Allochtoontje Lager bij de Plee Sessies.
De Plee Sessies
Hoewel de Talent Stage tot een einde is gekomen, betekent dat niet dat we geen kleine, lokale bandjes meer tegen zullen komen op BOA. Er is namelijk dit jaar voor het eerst een derde ‘stage’: de Plee Sessies. Een echt podium kun je het niet noemen, want het bestaat slechts uit een party tent die in de buurt van de toiletten staat. Bedoel ik dit negatief? Absoluut niet! Het maakt de bands die er spelen lekker bereikbaar en het optreden in het algemeen intiem. De sessies worden afgetrapt door lokale Punk Rock act Graftak. Met zo’n naam verwacht je misschien iets extremers, maar het is een band die qua geluid aardig wat wegheeft van Rise Against. Ondanks de simpele speakers klonk de band best lekker en met de nuchtere vibe van frontman Niels was de band een zeer geschikte act om de Plee Sessies mee te openen.
Graftak werd opgevolgd door de cabaret rock van Allochtoontje Lager. Omdat de nadruk van deze groep toch echt op cabaret ligt, klinkt het natuurlijk al heel anders. Beeld je een Najib Amhali of Jochem Meijer in die op pop rock zijn cabaretliedjes zingt en je hebt een aardig goede impressie. Je moet Nederlandstalige teksten dus ook niet schuwen om deze act leuk te vinden. Als je je daar overheen kon zetten, had je bij de aparte act die Allochtoontje Lager heet een leuke tijd.
Electronic Stage
Ondertussen is op de Electronic Stage ook de eerste act al begonnen. Het Franse Meta Meat had de eer de eerste elektronische tonen over het festivalterrein uit te spreiden en deed dit op een zeer interessante manier. Frontman/danser Phil Von gebruikte ouderwetse drumvellen en een akoestisch versterkt podium waar hij door middel van dansen een beat creëerde om zijn muziek te maken. In zijn geheel zou de muziek zo gebruikt kunnen worden in een Mad Max film en zou het mij ook niet verbazen als het daar stiekem in zit. Iets unieks als dit is precies wat BOA zo’n bijzonder festival maakt.
De tweede act op de Electronic stage komt helemaal van de andere kant van de oceaan, uit Mexico om precies te zijn. Ritualz speelt een genre genaamd Witch House en ik hoor je al denken: “Iewl, house muziek.” Hoewel Witch House langzaam iets meer naar de mainstream trekt, zal Ritualz met zijn geflirt richting de donkerdere genres daar niet snel tussen te vinden zijn. Het tempo van zijn muziek ligt wel iets lager en is iets etherischer dan wat je normaal op BOA tegenkomt, maar dat hoef je niet te schuwen, want het maakt het ook meteen een stuk dansbaarder, wat ook door heel de zaal gedaan wordt.
De derde act komt weer gewoon uit Nederland, maar dat maakt het niet minder hard. Grendel is al jaren een bekende naam in de Europese EBM scene. De groep komt binnenkort weer met een nieuw album (de eerste in vijf jaar) en dus moeten de fans weer even wakker geschud worden. Er wordt rustig begonnen met het optreden, maar na een aantal tracks wordt het tempo weer opgevoerd naar wat we bij EBM kunnen verwachten. Op het eind is het dus vol hard stampen, wat door het publiek ook massaal gedaan wordt. Grendel heeft ook de meeste interactie met het publiek van alle acts op de Electronic stage. Ook gastzangeres Liz was een goede toevoeging. Al met al een goede manier om de fans te laten ontwaken en ik kijk na dit optreden uit na een nieuwe actieve periode van Grendel.
Al jaren heeft Drum & Bass een plekje op Baroeg Open Air. Dit jaar komt dat in de vorm van Dieselboy, wie zijn set lekker stevig begint, waardoor de tussen de acts in leeggelopen tent van de Electronic stage binnen no time weer vol staat met dansende mensen. Voetjes komen bij iedereen van de vloer en battlejackets wapperen in het rond. Dieselboy laat zien waarom de hardere DnB een plekje heeft in de scene. Hoewel de drops best lekker zijn, zit er jammer genoeg niet heel veel afwisseling in de set, waardoor hij relatief snel eentonig wordt.
Baroeg Open Air festivalterrein – Photo Credit: Ank Zwolle
Large Main Stage
Hoewel DOOL eerder op de dag nog zijn optreden op Appelpop nog had afgezegd, was de Nederlandse rockband wel gewoon op het hoofdpodium van Baroeg Open Air te vinden. Waar het op Appelpop waarschijnlijk de hardste set zou zijn, is het hier een van de zachtste acts. Dat maakt echter niet heel veel uit, want de tent staat goed vol. De band staat lekker te spelen en het publiek lijkt er ook goed van te genieten. Richting het eind van het optreden lijkt frontvrouw Ryanne van Dorst opeens een negatieve opmerking te maken over hoe (on)enthousiast het publiek erbij staat. Ik kan het natuurlijk verkeerd gehoord hebben, maar kon er uiteindelijk niets anders van maken en het verpestte de sfeer bij de show voor mij best wel. Jammer, want anders was er weinig op aan te merken geweest.
De band die de het publiek voor headliner Destruction op mag warmen is Britse Heavy Metal act Tokyo Blade. De band is een schoolvoorbeeld in de oude heavy metal. Buiten de huid en de haarkleur van de bandleden is alles van Tokyo Blade in perfecte staat in een tijdscapsule uit de jaren tachtig bewaard. Alles van de zang tot de solo’s komt eruit zoals dat het waarschijnlijk dertig jaar geleden had geklonken en anders heeft het rijpingsproces voor Tokyo Blade alleen maar goed uitgepakt. Vooraan in het publiek zijn van tijd tot tijd een paar rockhands te zien en wordt er vrolijk meegedeind en gedanst. Al met al een geslaagd optreden waar jong kon ervaren hoe Heavy Metal vroeger klonk en waar oud zich even helemaal terug in die tijd kon wanen.
Hoewel er in principe nog een aantal acts op de line-up stonden die ik graag wilde reviewen, speelde het toiletpapierprobleem toch parten. Zeker met een gebrek aan WC-papier is het niet moeilijk te concluderen dat zoals het potje thuis kakt, het nergens anders doet.
