Mijn poppunk hart leek erg blij te worden deze week. Eerst mocht ik al het nieuwe schijfje van Falling Through April reviewen, wat als poppunk-ig wordt omschreven, het nieuwe Fall Out Boy album is uit (maak je geen zorgen, die review komt er ook aan) en ook Tonight Alive heeft nieuw materiaal uitgebracht. Gelukkig zijn de pizza’s in de aanbieding, want die heb ik deze week wel nodig! Maar zal het een Hawaii, margarita of toch een pittige salami worden?
Twee zijdes, een album
Wat meteen opvalt als je Underworld een keertje doorluistert, is dat het eigenlijk twee verschillende kanten zijn. Het zou bijna een LP kunnen voorstellen. De eerste helft van het album bevat vooral de snellere nummers, waarop je nog wel zou willen circlepitten en je haren in het rond wil zwiepen. De tweede helft is daarentegen gevoeliger en lijkt wat minder instrumenten te hebben. Hiervoor wil je echt een volle aansteker hebben en een pak tissues, want die zal je live allebei hard nodig hebben. Hierdoor is het wel lekker makkelijk als je alleen maar van een kant van Tonight Alive houdt, aangezien je dan gewoon die helft luistert en dan klaar bent.
Voor elk weer wat wils
Niet alleen heeft elke fan wat wils, maar ook voor elk weer heb je wel wat. Je kent die nummers wel, degenen die echt perfect zijn voor een flinke regenbui, voor de sneeuw of misschien wel voor een lekker zonnetje. Op Underworld heb je meerdere van deze nummers bij elkaar en het is eigenlijk verrassend lekker. Het zorgt voor meer diversiteit en ook dat je dit schijfje eigenlijk altijd wel op kunt zetten. Disappear hoort bij die regenbui, My Underworld is wat sneeuw-achtig, Burning On kan zo bij zonsondergang op het strand passen… Enfin, je snapt het wel. Doe jezelf een plezier en zoek bij elk nieuw weerbericht het perfecte nummer op dit album, zo wordt het wisselvallige weer en de klimaatverandering nog leuk ook.
Maar hoe klinkt het nou echt?
Wanneer ga je nou echt eens dat album bespreken, Irene? Nou, ik probeer je al de hele tijd de vibe mee te geven, maar je hebt gelijk, ik heb nog weinig over het werk zelf gezegd. Het album klinkt als een samenvoeging van alle voorgaande Tonight Alive albums, dus de fans zijn zeker weten niet teleurgesteld. De echte ruwe poppunk-randjes zijn er niet meer, maar nummers als Book of Love, Temple en The Other neigen wat richting de rock en dat doet de band vol overtuiging.
Daarentegen zijn tracks als Burning On, Last Light en My Underworld duidelijk meer richting de zachtere pop, wat vooral leuk is als je ervan houdt en ik ben zelf niet zo van de ballads. Betekent niet dat ik het niet kan waarderen – op Looking for Heaven is duidelijk hoe sterk McDougall’s stem op zichzelf staande is, met alleen wat piano-begeleiding, en op My Underworld werken de vocals van McDougall en Corey Taylor (heeft die echt nog een introductie nodig?) erg goed samen om een fijne dialoog te creëren, die laat zien dat Tonight Alive ook goed kan omgaan met invloeden vanuit hele andere kanten. Ook op Disappear, met PVRIS‘ Lynn Gunn, is dit te zien, aangezien hier wat synth-igs te horen is, wat verrassend goed werkt.
Dus?
Ik geef dit schijfje een pizza margarita. Het is altijd lekker en de fans ervan zullen echt niet teleurgesteld zijn, maar het is ook weer niet heel spannend. Wat Underworld goed laat zien, is hoe hard Tonight Alive is gegroeid zonder zijn eigen sound uit het oog te verliezen. Er is weinig slechts aan het album, maar er springt voor mij ook niet echt veel uit. Al mag Corey Taylor van mij vaker op komen dagen bij Tonight Alive, want dat was toch echt een verstopt stukje pepperoni onder al die kaas.
Cijfer: 6/10
Label: Hopeless Records
Releasedatum: 12 januari 2018
Underworld van Tonight Alive is nu te koop bij Bol.com en te streamen via Spotify.
