Eerder dit jaar kondigde Metallica zijn nieuwe album Hardwired… to Self-Destruct aan. Ik vond dit geweldig nieuws en sinds dat moment begon het aftellen tot 18 november. Daar is dan eindelijk een einde aangekomen. Ik ben al sinds mijn kinder tijd fan van de band. Toch voel ik me een beetje onzeker over dit album, want ik vraag me af of de heren het nog kunnen op deze leeftijd. In deze review gaan we erachter komen of de band het nog in zich heeft, of dat Death Magnetic het laatste album van de band had moeten zijn.
Singles
De band heeft drie singles uitgebracht voor dit album: Atlas, Rise!, Moth into Flame en Hardwired. De laatstgenoemde was het eerste nieuwe materiaal van de band sinds Death Magnetic. Ja, het klopt de band heeft een album uitgebracht met Lou Reed maar die tel ik niet mee. Het zijn drie sterke sterke tracks die mij veel hoop geven voor de rest van het album. Het mooie aan deze singles is dat het niet de beste tracks van het album zijn. Ik wil hier niet mee zeggen dat de tracks slecht zijn, maar dat de band het beste voor later heeft bewaard. Dit is zeker een pluspunt, aangezien bij veel bands de singles meteen het beste materiaal van het album is.
Verschillende stijlen
Het lijkt erop dat dit album verder gaat met de sound van Death Magnetic. Dit is echter niet geheel het geval, het abum heeft veel meer invloeden van oudere albums zoals …And Justice for All, Kill ‘em All en Master of Puppets. Dat is goed te horen in tracks als Now That We’re Dead, Confusion en Spit Out the Bone. Het album heeft echter ook een aantal tracks die een soort van Load of Reload vibe heeft. Deze tracks heten Murder One en Am I Savage?. Ondanks het feit dat ze klinken als tracks die je op Load of Reload zou kunnen vinden, hebben deze tracks veel meer pit dan de tracks op die albums. Het mooie aan dit album is het feit dat de band de sound van vrijwel ieder album in het album heeft verwerkt. Dit is iets wat het album compleet maakt en bewijst dat de heren het nog steeds kunnen.
Conclusie
Heb ik een antwoord op mijn eerder gestelde vraag? Ja, de heren hebben het, ondanks hun leeftijd, nog steeds in zich. Daarnaast hoop ik dat de heren nog een aantal jaar mee gaan en meer materiaal zoals op dit album uit zullen brengen. Nu maar hopen dat we niet lang hoeven te wachten voor de band naar ons landje komt.
Eindbeoordeling: 9/10
Releasedatum: 18 november 2017
Label: Blackened Recordings
