Klayton is maar een drukke man. Niet alleen is hij de eigenaar van zijn eigen onafhankelijke record label FiXT, ook is hij het meesterbrein achter zowel Celldweller, Circle of Dust en Scandroid. Voor het geval je de tel bent kwijtgeraakt: deze drie projecten hebben dit jaar in totaal al tien albums uitgebracht (waarvan vijf weliswaar remasters van oude Circle of Dust albums) en er komt op 9 december nog een elfde aan. Eén van deze tien albums is het Scandroid debuutalbum, zeer origineel vernoemd naar het project zelf. Daar heeft Klayton echter een geschiedenis mee, dus het is hem vergeven.
Concept
Laten we beginnen bij het begin: Scandroid is een conceptalbum dat het verhaal beschrijft van een dystopische toekomst waarin mens en robots met kunstmatige intelligentie hun plaats in de maatschappij proberen te vinden. Intro track 2517 is een track die de sfeer, tijd en locatie muzikaal aan de luisteraar duidelijk maakt en langzaam mee het verhaal in neemt. Het is goed gekozen om er niet meteen hard in te springen, want dat zou het verhaal zijn eer niet aandoen.
Hierna komen we aan bij de eerste track die ooit als Scandroid is uitgebracht: Salvation Code. Het blijft voor mij nog steeds één van de beste tracks die onder dit project uit uitgebracht. Naast dat het met de release heel veel vragen opriep wie precies de “she” was in de lyrics, is het nogmaals heel sterk in het schetsen van een situatie en sfeer. Met een aantal stemeffecten en kleine bliepjes en dergelijke op de achtergrond krijg je ook snel door dat het hier gaat om iemand die deels mens deels robot is. Alles in deze track is tot perfectie uitgewerkt.
Kopstem
Salvation Code wordt opgevolgd door Aphelion, wat naast de naam van de “she” ook de term is voor de positie waarop een planeet het verst van zijn ster staat. Dit laatste wordt dus ook zeer net in de lyrics verwerkt. Een ander punt in dit nummer is iets wat ik nooit van Klayton had verwacht, namelijk dat hij zo veel en zo goed zijn kopstem kan gebruiken. De kopstem is ook weer terug te vinden in de cover van Tears for Fears track Shout. Ondanks dat het een cover is van een track die uit 1984 stamt, past hij ook weer heel goed in het verhaal.
Een album van Klayton is eigenlijk niet compleet zonder minimaal één instrumentale track. Het tempo wordt even omhoog geschroefd met Destination Unknown en het lijkt net alsof je in een soort Miami Vice intro zit. Met de andere instrumentale track Atom & E.E.V. word je ook aangenaam verrast met een soort sax-solo die verrassend goed tussen het synthesizergeweld past.
Ouder werk
Toch zitten er ook een paar minpunten aan het album. De grootste is het feit dat vijf van de tracks al een lange tijd uit zijn en van een opvallend hogere originaliteit en kwaliteit zijn dan die van het nieuwe werk. Met name de nieuwe track Neo-Tokyo geeft aan dat de grote hoeveelheid muziek schrijven toch wel zijn tol lijkt te eisen. De track voelt qua lyrics als een samenraapsel van lyrics uit de andere tracks en ook de instrumentals klinken ongeïnspireerd.
Gelukkig is de opvolger hiervan de track met de meeste ballen van het hele album: Pro-bots & Robophobes. Hierin featuret ook het eerder genoemde Circle of Dust project van Klayton om een wat meer industrial vibe erin te gooien. Als track op zich is is er weinig aan te verbeteren, maar het verhaal erin en zijn positie op het album zorgen toch voor wat verwarring. Het voelt aan alsof het verhaal dat gedurende het album rustig opgebouwd is even snel moet worden afgemaakt omdat het CD’tje bijna vol is.
Hoewel het verhaal opeens grotere stappen neemt in tijd qua plot dan Tsutomu Nihei’s Biomega, betekent dit niet dat je niet kunt genieten van de laatste tracks Eden en Singularity, welke allebei een perfecte afsluiter zijn. De laatstgenoemde is weer een instrumentale track en is met zijn zeer lage tempo een goede muzikale vertaling van een oneindigheid (versimpelde betekenis van singularity).
Conclusie
Perfect is Scandroid niet, maar slecht is hij ook zeker niet te noemen. Het zal er eentje zijn die waarschijnlijk niet de eerste keer met je klikt. Het sterkste werk was voor de release van het album al naar buiten gebracht en het verhaal is wat je het album in moet trekken. Kan je daar niet beter een boek voor lezen? Als je alle details ingevuld en alle plaatjes al ingekleurd wilt hebben, waarschijnlijk wel. Hier kan je er nog je eigen invulling aan geven. Is dit echter niet iets voor jou? Dan hoef je niet getreurd te zijn, want Klayton heeft samen met een aantal schrijvers op 8 november een cyberpunk boek uitgebracht.
Eindbeoordeling: 7/10
Releasedatum: 11 november 2016
Label: FiXT Music
