2016 was een bijzonder goed jaar voor de oude garde van poppunk, maar de nieuwe garde bleef hier een beetje bij achter. Gelukkig is het een nieuw jaar en dus een nieuwe kans voor de jonge poppunk bands om zich te bewijzen! Het jaar wordt afgetrapt door de Britse band As It Is, die al zijn tweede schijfje uitbrengt. Is okay. een goed begin van het jaar?
Wat ik in ieder geval met zekerheid kan zeggen is dat de eerste twee nummers van het schijfje, Pretty Little Distance en Okay, veel goeds voorspellen. Vooral Pretty Little Distance heeft een lekkere sound, zorgt ervoor dat je alvast wat mee wilt gaan springen. Deze track lijkt ook een jaren ’50 infusie te hebben gekregen, wat mogelijk komt door het gebruik van het woordje ‘swell’, maar het is in lijn met de promotie van okay. en daardoor extra leuk. Okay klinkt als een vrolijk poppunk nummer met de nodige ruimte voor poppunk jumps, maar die teksten…
Ja, laten we het even over de teksten hebben van okay., want iedereen die As It Is kent, weet al wel dat de band altijd goede maar redelijk standaard melodieën voor het genre maakt. De teksten zijn daarentegen van een ander laken een pak – alhoewel ik meen dat er wel een glimmer aan hoop in te vinden is, moet je daar best goed voor luisteren. Echt depressief kun je de teksten ook niet noemen, voor het gemak noem ik ze dan maar quarter life crisis lyrics. Je weet dat dingen beter worden, maar dat is nog niet nu en het beste wat je kunt doen is het erkennen voor wat het is en doorgaan. Toch maakt dit het album niet onnodig zwaar: de combinatie van vrolijke muziek en zwaardere teksten heeft het al eerder goed gedaan en okay. is hierop geen uitzondering.
Ik klinkt misschien best wel enthousiast over dit album en dat klopt ook helemaal. Ik keek echt heel hard uit naar dit schijfje en elke keer als ik het luister ben ik weer blij aan het meedeinen op de muziek. Toch is er een groot probleem dat ik heb met het materiaal: zodra het album is afgelopen, ben ik alles meteen weer kwijt. Ik kan me echt heel weinig herinneren van wat ik net heb geluisterd, wat waarschijnlijk genoeg zegt over het materiaal. De lyrics zijn interessanter dan bij andere poppunk, dat klopt helemaal, maar dat zorgt er nog steeds niet voor dat het me echt bij blijft. Het enige dat echt eruit springt en waarvan ik wou dat de band het meer had gedaan, is het spoken word gedeelte in No Way Out.
Zelden heb ik een album gehoord dat zijn titel zo goed omschrijft. Qua foreshadowing geef ik dit schijfje dan ook een 10/10. Helaas heb ik inmiddels ook door dat, terwijl het heel leuk materiaal is om te luisteren en het een uniekere invalshoek is in de poppunk scene, okay. verder weinig blijft hangen en het hierdoor, tja, wel okay is.
Cijfer: 6.5/10
Label: Fearless Records
Releasedatum: 20 januari
