Vrijdag 17 maart komt het Nederlandse The Charm the Fury met een nieuw album genaamd The Sick, Dumb & Happy. De band heeft tot nog toe maar een EP en een album op zijn naam staan, uit 2012 en 2013: fans zitten dus al zo’n 4 jaar op dit schijfje te wachten! De band is ondertussen geswitched naar platenlabel Nuclear Blast en heeft een nieuwe gitarist erbij. Om eerlijk te zijn heb ik zelf nooit echt de tijd genomen om naar de band te kijken, maar dit nieuwe album is hier een mooie kans voor.
Hard en Groovy
Één van de eerste dingen die me opvalt aan het album is dat bijna ieder nummer op zijn eigen manier extreem groovy gitaarwerk heeft, zonder hierin het “hard” zijn te verliezen (op tempobreker Silent Wars na), met goede supportende drums. Het gehele album nodigt je uit om je lichaam mee te bewegen op de muziek. Iets anders wat hard is aan het album is de stem van Caroline Westendorp. Misschien dat ik er nog gewend aan moet raken, misschien is het gewoon mijn persoonlijke voorkeur, maar vooral haar mids doen het voor mij soms net niet. Goede voorbeelden hiervan zijn nummers als Down on the Ropes en The Future Need Us Not (welke ook schelle gitaargeluiden heeft die in mijn oren net niet prettig zijn). Het grootste gedeelte van de nummers doet ze echter prima en ook de gewone zang gaat Caroline meer dan goed af, zoals we in onder andere Silent Wars kunnen horen.
Afwisseling
Gelukkig weet het album meer te doen dan gewoon lekker hard en groovy zijn. Zo wordt de CD halverwege onderbroken door Corner Office Maniac, een muziekloos minuutje aan psychotische geluiden en helpt hiermee in de opbouw naar het volgende nummer. Daarnaast hebben we met Silent Wars een heerlijke doorbreking van de rest van het album. Caroline Westendorp weet dit nummer met haar zang tot een hoog niveau te brengen. Sterker nog, het nummer klinkt zo goed dat The Charm the Fury het als “normale” rock/hardrock band het waarschijnlijk ook wel zou redden! Toch weet de sterke afsluiter Break and Dominate mij eraan te herinneren waarom de band metalcore maakt: hij is er namelijk gewoon vet goed in. Helaas laat de band hier en daar wat steken vallen zo zit Song of Obscenity toch net wat minder sterk in elkaar dan de rest van de nummers op het album, het klinkt kwalitatief gewoon teleurstellend in vergelijking met de rest van het plaatje .Maar ja, niemand is perfect.
Beoordeling:
Het album zit sterk in elkaar, de benodigde afwisseling is er en het album knalt lekker recht in je gezicht, maar heeft helaas een paar kleine minpuntjes. Gelukkig wegen die minpuntjes niet al te sterk op tegen de pluspunten en kijk ik er naar uit de band op Into the Grave te zien.
Beoordeling: 8/10
Releasedatum: 17 maart 2017
Label: Arising Empire/Nuclear Blast
