Het heeft drie jaar geduurd, maar vrijdag 26 mei is daar dan eindelijk No Grave but the Sea, Alestorm’s vijfde studio album. Gitarist (en daarvoor bassist) Dani Evans heeft de band na bijna 10 jaar verlaten en is vervangen door Maté Bodor, ook wel bekend als Bobo. Eerder werden de singles Alestorm en Mexico al gereleased, twee nummers die op zich wel redelijk van elkaar verschillen, maar mij toch zeker enthousiast hebben weten te maken voor het album!
Muzikaal hoog niveau
Het album kent wat mij betreft geen teleurstellingen in de muziek. Als je echter hoog niveau verwacht in de teksten, dan zal Fucked with an Anchor je vies tegenvallen (tenzij je er natuurlijk respect voor hebt dat de band dit op een album zet). De eerste 5 seconden van het nummer zorgden er met een “Fuck! You! You’re a fucking wanker, we’re gonna punch you right in the balls” al voor dat ik bijna op de grond lag van het lachen. Hoewel de rest van de nummers minder gefuck etc. bevatten, zijn het stuk voor stuk pareltjes qua songtekst. Het album weet je vanaf de epische gelijknamige opener No Grave but the Sea mee te nemen op een quest voor rum, beer and mead, want van de zware track Alestorm wordt je direct meegenomen naar Bar und Imbiss, een heerlijke meezingen op het niveau van The Sunk’n Norwegian en Nancy the Tavern Wench. Laat de drank dus maar vloeien!
Voldoenend
Met het aantal verschillende nummers op het album kan het niet zo zijn dat er niks voor je tussen zit, tenzij je een vete met de band hebt. Als je de band kent zal je merken dat er genoeg invloeden van het oudere werk in zitten, zonder dat het album hierdoor repetitief wordt. To the End of the World en Treasure Island zijn heerlijk lange nummers met prima teksten en afwisselende stukken, waarbij Treasure Island als afsluiter een heerlijke akoestische solo als afsluiter heeft, om je zo volledig voldaan achter te laten (hoewel je natuurlijk stiekem meer wil). Zo is Mexico een heerlijke meezinger, geeft de band je met Man the Pumps een wat rustigere track om je vervolgens met Rage of the Pentahook weer te verpletteren met heerlijk gitaarwerk.
Oordeel
Alestorm laat geen steek vallen in No Grave but the Sea. Het album is zowel voor fans van de band als voor mensen die zo nu en dan eens een nummertje van ze luisteren een stevige aanrader! Met genoeg afwisseling en “intelligente” songteksten is er genoeg vermaak voor iedereen. Mocht je de band live willen zien, dan zul je naar Into the Grave moeten, of je moet afwachten wanneer de band een tour aankondigt.
Score: 9/10
Releasedatum: 26 mei 2017
Label: Napalm Records
