Zoals je waarschijnlijk hebt gemerkt, zijn we dit weekend bij maar liefst twee festivals aanwezig: Pinkpop en Download. Zo kun je van allebei alsnog zoveel mogelijk meekrijgen! Omdat we nu de unieke mogelijkheid hebben om de reviews uit te spreiden, krijg je vanaf nu elke dag een live review tot de festivals klaar zijn. Als eerste: dag 1 van Download Festival.
Het festival opent voor ons met Alien Ant Farm op de Lemmy Stage. Een oude bekende in de scene, die nog steeds op de radio komt met zijn cover van Michael Jackson‘s Smooth Criminal. Het eerste wat opvalt is dat het geluid uitstekend klinkt voor een festival. Bij veel festivals vallen de vocals weg of is het halverwege het veld al een heel stuk minder, maar het is hier goed gemixt en van ver nog steeds geweldig te horen. De band heeft er duidelijk zin in en ook al spat de energie er niet vanaf, het publiek moet ook nog opwarmen dus dat is niet erg. Er is wel lekker veel interactie tussen de zanger en de aanwezigen, wat de sfeer erg aangenaam maakt. De band is lekker aan het spelen en met het laatste nummer (Smooth Criminal, uiteraard) zingt iedereen zoveel mogelijk mee.
De volgende band op de Lemmy Stage is het Japanse BABYMETAL. Voor mensen die eigenlijk geen zin hebben om te lezen: Zo enthousiast als andere reviews over deze band spreken, zullen wij ook doen! Terug naar het begin: de festivalcrew was nog maar halverwege met het klaarmaken van de stage en het begint best wel hard te regenen. Je hoort de eerste mensen al refereren naar Rock am Ring, maar gelukkig komt het niet zo ver. Wel wordt als voorzorgsmaatregel de show met een half uur uitgesteld. Voor de naar de Lemmy Stage toegestroomde menigte maakt dat trouwens helemaal niets uit. Er blijkt veel interesse in het unieke fenomeen dat Heavy Metal met schattige, rondhuppelende en -dansende tienermeisjes met elkaar vermengd. Zodra de band rondom Su-metal, Yuimetal en Maometal volledig in het wit gekleed en geschminkt opkomt, wordt al duidelijk dat ons een hele show te wachten staat. Soms zorgt een sterke en unieke stage presence ervoor dat de kwaliteit van de gespeelde muziek omlaag gaat. Dat is hier absoluut niet het geval. Veel westerse muzikanten mogen wel eens een lesje nemen bij deze heren, want er wordt zelden zo strak op zo’n hoog tempo gespeeld. Ook de meiden zelf lieten een positieve indruk achter. Het is bij elkaar zeker geen show die je met welke andere show kunt vergelijken. Je hebt tegelijkertijd een niveau qua dans waar Lady GaGa jaloers op zou zijn en een Heavy Metal show waar ook weinig andere bands binnen het genre zichzelf aan kunnen evenaren.
Het is jammer dat BABYMETAL enorm uitliep (al was het wel te verwachten), want hierdoor missen we een flink gedeelte van de set van Skillet. Toch hebben we nog de helft mee kunnen pikken en dat is beter dan niets! Skillet brengt steevast een goede liveshow met een aantal vaste elementen. Zo komt drumster Jen Ledger regelmatig een deuntje meezingen, heeft frontman John Cooper een paar leuke speeches en zijn de overige leden erg vrolijk aan het spelen. Het klonk lekker, mensen reageerden goed op de muziek en speeches, er was eigenlijk maar één ding op aan te merken. Dat was dat alles echt heel ingestudeerd was. Hier is op zich niets mis mee, want het komt niet stijfjes over, maar toen Cooper tijdens Sick of It vroeg waar iedereen ziek van was gaf hij zelf een aantal voorbeelden, terwijl de aanwezigen naar hem riepen dat ze de regen zat werden. Hier had hij leuk op in kunnen spelen, maar is niet gebeurd en hij ging stug door met de speech. Ik wil wel benadrukken dat dit ene minpuntje normaal gesproken niet op zou komen, dus als je de kans hebt de band live te zien zou ik het zeker doen!
Hierna konden we gelukkig even opdrogen, want de eerstvolgende shows waren in een tent. Als eerste Fort Hope, die helaas ook al bezig was toen we binnenkwamen. Vergeleken met de vorige twee shows viel deze een beetje tegen: het liep allemaal wel, de band klonk goed, maar er sprong niets bovenuit. Totdat het laatste nummer, Plans, begon. De band straalde plots energie uit, was extra met het publiek bezig, gooide er leuke nieuwe dingetjes in die je niet op de studioversie kan krijgen, kortom, de band kreeg wel dat beetje extra. Als alles op die manier was gespeeld was het een knallende set geweest, voor nu moet ik helaas zeggen dat hij een beetje bij de middenmoot behoort.
Ook From Ashes to New is te vinden in een tent, welke in dit geval de kleinste was van allemaal, namelijk de Dogtooth Stage. Toch passen er in deze tent nog makkelijk 2000 man en dit was ook minimaal het aantal mensen dat is komen kijken. Al vanaf het begin van het optreden blijkt dat de mannen van From Ashes to New er zin in hebben. De show bevat alles wat het moet hebben: Er is veel interactie et het publiek, maar toch gaan de nummers in een rap tempo door. De geluidskwaliteit en het muzikale werk van de mannen klinkt zoals het horen moet en er wordt door het publiek gedanst, gesprongen en gezongen. Alsof dat nog niet alles is, blijkt dat de band van al zijn merch af moet. Gedurende de set vliegen t-shirts en CD’s dus om je oren en belanden bij gelukkige fans zelfs in de handen. De enige reden waarom je ontevreden de tent weer uit kan lopen na dit optreden, is omdat je echt absoluut niet van regen houdt, want dat valt nog steeds met bakken uit de lucht.
Gelukkig staat Engeland bekend om zijn regen en heeft dit het volk nooit tegengehouden, want Korn is inmiddels begonnen op de Lemmy Stage en er heeft zich een grote menigte verzameld om deze show te bekijken. Toch steekt het wat bleekjes af bij wat we eerder vandaag hebben gezien. Dit zegt trouwens meer over de rest van de dag dan over Korn zelf. Frontman Jonathan Davis is overal op het podium te zien en heeft het duidelijk in zich om de oudere helft van het publiek ook los te laten gaan. De rest van de band is ook goed ingespeeld en laat geen steken vallen. De show laat echter geen unieke indruk achter en zal hooguit voor de grote fans van de band het bijzondere moment van de dag zijn.
Helaas stond All Time Low tegelijk met Rammstein gepland. Voor de meeste mensen is de keuze duidelijk: Rammstein komt niet vaak langs en brengt een show waar ik niet te veel over verklap, want dat lees je hieronder. Daarentegen is degene die deze paragraaf schrijft gigantisch All Time Low fan, dus ik heb alsnog de set van de heren gezien (en daarna snel doorgelopen naar Rammstein). Ik heb All Time Low nog nooit op een slechte set kunnen betrappen en deze keer was geen uitzondering. Het had bijna alles: een leuke lichtshow, vuur, de gebruikelijke grapjes tussen frontman Alex Gaskarth en gitarist Jack Barakat, fans op het podium tijdens Time Bomb, een heuse moshpit in de modder… Het enige dat eraan scheelde was het geluid, want dat was niet altijd even goed. Een enkele keer is het zelfs compleet weggevallen, vaker waren het de vocals die plots weg waren, maar gelukkig was er altijd het publiek dat toch wel keihard meezong. Een geslaagde set en hopelijk zetten de heren net zo’n goede neer op Pinkpop!
De eerste headliner van Download is niemand minder dan Rammstein. De band begint weliswaar tien minuten te laat, maar heeft zelfs de weergoden weten te overtuigen dat het nu maar eens moet ophouden met regenen. Om aan te geven dat de band klaar was om te beginnen, werd er een grote wolk van roze rook de lucht in geschoten. Toch is een luttel wolkje niet waar het bij een Rammstein show bij blijft. Nog voordat alle bandleden op het podium zijn gearriveerd, zijn er inmiddels twee per platform vanuit het dak op het podium neergedaald, heeft frontman Till Lindemann laten zien dat hij kan tapdansen, is zijn hoed ontploft en zijn de eerste tien stukken vuurwerk al afgeschoten. Het podium is volledig in een industriële aesthetic aangekleed en meerdere gemotoriseerde stukken truss hangen in de lucht. Er zin zoveel problemen bij een Rammstein show die er automatisch niet meer toe doen zodra je ziet hoe mooi het is om alleen al naar het prachtige kunstwerk van licht dat er wordt gecreëerd. Dat de band in het Duits zingt, Industrial speelt en dat Lindemann niet de knapste is om naar te kijken zijn op dat moment allemaal van veel minder groot belang. Voordat we verdergaan met hoe geweldig de show was, eerst nog even een minpuntje: voor het eerst is de geluidskwaliteit niet van dezelfde hoogte als de rest van de dag het geval was. De zang wordt van tijd tot tijd overstemd door de bastonen en de helderheid schiet dus iets tekort. Dit maakt echter niets uit voor de algehele sfeer. Het is duidelijk dat veel bezoekers Rammstein hebben als voornaamste reden dat ze aanwezig zijn en dat uit zich in veel gespring, geklap en gedans. Soms wordt door het veelal Britse bezoek geprobeerd ook de Duitse teksten mee te zingen, maar laten we heel eerlijk zijn, dat kunnen wij Nederlanders al niet altijd, dus het niveau Duits van de gemiddelde Brit kun je zelf wel inschatten.
Al met al is het dus een geslaagde doch natte eerste dag geweest. Morgen is dag twee aan de beurt met grote namen als NOFX, Anti-Flag, Black Sabbath en Neck Deep.
Download Festival review dag 2
Download Festival review dag 3
