Op 29 juli komt Afraid of Heights, het vijfde studioalbum van Billy Talent, uit. Deze Canadese punkers hebben, in mijn ogen, al een zeer indrukwekkend portfolio aan muziek. De eerste drie albums, simpelweg Billy Talent, Billy Talent II en Billy Talent III, waren zelfs zo goed dat ik opvolger Dead Silence niet serieus kon nemen. Niet dat het een slecht album was, maar het was niet zoals ik gehoopt had. Ik waardeer Billy Talent om zijn unieke sound en besloot de band, zeker na de release van de leadsingle Afraid of Heights, nog een tweede kans te geven.
Het album opent met iets dat in mijn ogen altijd bij Billy Talent heeft gehoord: mineuren. Big Red Gun is niet optimistisch en dat is te voelen in zowel de lyrics, vocals en het instrumentale werk. Het voelt nog steeds te simpel en poppy voor Billy Talent, maar het is een geweldig begin. De tweede track op het album, Afraid of Heights, is wat mij als eerste weer vertrouwen gaf en daar blijf ik het mee eens. De teksten zijn sterk en het nummer is heel catchy (iets dat niet per se slecht is in de punkwereld) en heeft mij doen overtuigen dat de band zijn magie nog niet kwijt is. In The Crutch komt mijn favoriete element van Billy Talent even om de hoek kijken. Ik heb het over niets minder dan de unieke en zeer aanwezige baslijnen. In plaats van in de achtergrond schuilen, is de baslijn duidelijk aanwezig en danst hij in deze track vrolijk om de andere tonen heen.
Too proud for the DJ?
Ik ben tot nu toe alleen maar positief geweest over het album, maar Afraid of Heights bevat ook het dieptepunt van Billy Talent. Louder Than the DJ voelt alsof het qua thema afgepakt is van Green Day’s Kill the DJ en zou zomaar de soundtrack van de rock versie van de Defend Pop Punk beweging kunnen zijn. Uiteindelijk is het jammer dat dit nummer zo door het thema verpest wordt, want de gitaarsolo in deze track is heerlijk. Gelukkig maakt het volgende nummer alles weer goed. Met een titel als Ghost Ship of Cannibal Rats weet je al direct dat je met een Billy Talent nummer te maken hebt. Is het een van de beste tracks die de mannen ooit gemaakt hebben? Nee. Zijn de instrumenten afzonderlijk bijzonder bespeeld of de teksten zeer bijzonder en herkenbaar? Ook niet. Toch zit het nummer als geheel geweldig in elkaar en speel je deze nog graag een tweede keer af voor je naar de volgende tracks doorgaat.
Pieken en dalen
Bij Leave Them All Behind sluipt de invloed van Green Day weer terug het album in. Qua zang klinkt het namelijk exact als in de Green Day track Good Riddance (Time of Your Life). Ook valt de track in vergelijking met de rest heel erg buiten de boot. Het is namelijk gewoon een Pop Punk nummer. Hier is niets mis mee, want het is kwalitatief hoge Pop Punk, maar tussen nummers als Time Bomb Ticking Away en Horses & Chariots is het duidelijk het nummer dat niet in het rijtje thuishoort. Misschien ben ik bevooroordeeld omdat deze twee tracks mijn favoriete tracks van het album zijn. Het zal in ieder geval niet meehelpen. Ondanks dat beide track compleet verschillend zijn, zal ik ze toch tegelijk bespreken, want ze zijn geweldig om precies dezelfde redenen. De teksten zijn zeer sterk en allebei vol beeldspraak. Het gitaarwerk is vol met snel getokkel in een goede verhouding met strakke akkoorden op de momenten wanneer de tekst de extra kracht nodig heeft.
Eind goed, al goed
De laatste tracks, This Is Our War en February Winds, zijn zeker ook weer het sterkere werk van de band. In tegenstelling tot de eerste tracks op het album hoeven lyrics niet twee keer achter elkaar gezongen te worden, wat meer tekst en verhaal aan een nummer geeft. Het is bijna jammer dat al het goede werk naar achteren is geschoven om het meer poppy werk vooraan op het album te hebben staan. Gelukkig maakt dit het wel waard om het album volledig af te luisteren. Het album sluit af met een alternatieve versie van Afraid of Heights. Het nummer is compleet anders dan het origineel en daarom een zeer geschikte afsluiter voor het gelijknamige album.
Hopelijk wordt Billy Talent niet meer verleid om zijn muziek meer poppy te maken om het zogenaamd toegankelijker te maken, want met name de tweede helft van het album laat zien dat de band zijn kwaliteit in het schrijven van muziek niet kwijt is.
Eindbeoordeling: 8.5/10
Releasedatum: 29 juli 2016
Label: Warner Music Canada
