Tijd is zich langzaam maar zeker aan het herhalen: Blink 182 heeft een nieuw album, Red Hot Chili Peppers heeft een nieuw album, Sum 41 brengt een album uit in oktober en Good Charlotte brengt zijn emotioneel getinte poppunk ook naar 2016 met hun nieuwe album Youth Authority, dat gisteren is uitgekomen. Wie zijn wij om je dan niet meteen te laten weten wat je ervan kunt verwachten? Youth Authority is uitgebreid beluisterd en de samenvatting is hier recht voor je oogballen.
De eerste vier nummers zijn al allemaal bekenden. Althans, dat is als je hebt opgelet. De afgelopen maanden heeft Good Charlotte al Makeshift Love, 40 oz. Dream, Life Changes en Life Can’t Get Much Better uitgebracht. Met de komst van Makeshift Love werden we al terug in de tijd gesleept met de typische Good Charlotte sound. Ook 40 oz. Dream is een heerlijk nummer met die typische punk uitkijk op de moderne tijd. Life Changes is het eerste nummer met wat meer pit (en is officiëel mijn punk anthem van deze zomer). Het album begint vrolijk, protesterend en aanmoedigend. Met het vierde nummer luidt de band het eerste nummer in dat wat rustiger en emotioneler wordt. Life Can’t Get Much Better is een heel mooi nummer en zal je een beetje doen denken aan het tijdperk van Cardiology. Track nummer vijf is Keep Swingin’ en is gemaakt in samenwerking met Kellin Quinn van Sleeping With Sirens. Het tempo en de sfeer van het album beginnen ongeveer vanaf/na dit nummer langzaam af te buigen.
Reason To Stay (gemaakt met Simon Neil van Biffy Clyro) is een stuk dromeriger dan de voorgaande nummers. Daar moet je bij een album van Good Charlotte ook ruimte voor kunnen maken, het is deel van zijn sound, maar het stelt me een klein beetje teleur dat ze in deze twee nummers, gemaakt in samenwerking met deze andere artiesten, zo’n standaard regeltje aanhouden. Daarbij helpt het ook niet mee dat de stem van Simon Neil me een klein beetje doet denken aan Nickelback-frontman Chad Kroeger, maar dat is mijn persoonlijke probleem. Het volgende nummer, Stray Dogs, zit me echter echt niet lekker. Tegen deze tijd begin ik het gevoel te krijgen dat ik naar een mannelijk meervoud van Taylor Swift zit te luisteren. Ik heb gezegd dat je bij Good Charlotte ruimte moet maken voor emotionele en slepende nummers, maar een album met pit laten beginnen en zo te laten afzwakken, vind ik zonde.
Hierna is het tijd voor een van mijn favoriete producties van de band: zijn interludes. Zo is ook Stick To Your Guns een heerlijk gemaakte interlude. Het zou heel misschien ook als ringtone op je Samsung telefoon kunnen staan, maar het is een korte omslag die het album even nodig heeft. The Outfield volgt en brengt je van Taylor Swift wederom terug naar het Cardiology (en misschien zelfs een beetje naar Good Morning Revival). Met lyrics waar iedere worstelende tiener zich aan kan relateren, brengen ze je een soort All Time Low sound. Cars Full Of People is een nummer waar ik nog niet helemaal over uit ben. Is het te soft? Is het wederom te pop, of is het juist die emotionele kant van Good Charlotte? Weet ik het verschil nog wel? Dit zijn de knelpunten waar ik het hele album tegenaan loop. Echter, voordat ik mezelf daarover kapot kan piekeren, klinkt War. Dit nummer is het synoniem voor Good Charlotte. Heb je nog nooit eerder van Good Charlotte gehoord? Luister dan War. Het is een beetje huilen, een beetje rebelleren en een beetje moed inspreken. Het twaalfde en laatste nummer is Moving On en het is een mooi nummer. Toch heb ik er een vreemd gevoel bij. “Celebrate us when we’re gone”? Is Good Charlotte zijn eigen eind aan het voorspellen, zoals David Bowie dat deed met zijn nummer Lazarus? Laat me niet achter met zoveel vragen, Good Charlotte! Dat vind ik niet goed van je!
Al met al is dit album een goeie opsomming van de sound van de band voor wie nog niet lang naar hem heeft geluisterd. Wat me echter tegenzit is dat de band niet ouder lijkt te zijn geworden. Speelt hij zijn nummers nog steeds in op een leeftijdscategorie van 14-18 jaar, of is dit het daadwerkelijke topniveau dat de band kan bereiken? Want andere fans, zoals ikzelf, zijn in de tussentijd flink opgegroeid. De klik die ik vroeger had met de lyrics zijn deze keer een beetje weg. Negatief wil ik het echter niet eindigen. Het is een leuk album, het is weer nieuw materiaal en hopelijk een stukje muziek dat toch de oudere poppunk bands weer terugbrengt naar vandaag.
Eindbeoordeling: 7/10
Releasedatum: 15 juli 2016
Label: MDDN
