Na de succesvolle debuutEP, Endless, is The Brave terug met zijn debuutalbum, Epoch. The Brave is een post-hardcore band uit het Australische Brisbane. De band is in 2013 opgericht en bracht in 2014 zijn debuutEP uit. Het is nu 2016 en de band is klaar om je weg te blazen met een gloednieuw album.
De band opent met Searchlights. Dit is meteen een van de hoogtepunten van het album, het was de eerste single van Epoch en ik was vrijwel meteen weg van de band. Het is zowel vocaal als instrumentaal een heerlijke track. Dan is het tijd voor Break Free. Dit is wederom een heerlijke track, verder heb ik er niet veel over te melden. Na Break Free is het tijd voor het zwaardere werk. Dat komt in de vorm van Eclipse: dit is meteen mijn favoriete track op het album. Het is instrumentaal en vocaal lekker hard en daar hou ik nou eenmaal van. Eén van de invloeden van de band is Northlane en laat nou net frontman Marcus Bridge op de volgende track staan. Ik ben persoonlijk niet weg van Marcus zijn zang, maar deze track is een uitzondering. Het is zijn zang die deze track net iets meer geeft.
De volgende track is Ignited Youth. Dit is een snellere track dan de tracks die we hiervoor te horen hebben gekregen. Het geeft dit nummer net iets meer pit dan de rest. Dit zorgt ervoor dat er afwisseling zit in de nummers en dat niet alles hetzelfde klinkt. Net als Eclipse is dit een nummer dat qua tekst vrijwel meteen blijft hangen. Dan is het de beurt aan 1945. Het is een relatief rustige track, die toch wel iets van balans brengt aan het album.
Dan is het tijd voor Escape, een track die wisselt tussen hard en soft. Wederom een soort van balans toevoegt aan het album, dat doet Undone ook. Het zijn twee heerlijke tracks, die zo nu en dan de softe kant van de band laten zien. Vooral Undone springt er van begin tot eind meteen uit. Dit geldt voor zowel het instrumentale werk als de vocals. Ook qua tekst is het een sterke track. Dan is het tijd voor de titel track, Epoch. Epoch is echter geen volledige track, maar slechts een interlude. Het feit dat het een interlude is, geeft wederom de nodige balans aan het album. Het is niet alleen maar hard, maar zoals ik eerder al zei, zit er een goede balans tussen hard en soft.
Met Legacy zijn we aangekomen bij de track die niet geheel opleeft naar de legacy van de band. Het is de slechtste track op het album. Het haalt vocaal en instrumentaal niet het niveau dat we voorheen hebben gehoord. Dan is het tijd voor de laatste track op het album. De heren sluiten af met Slipping Away. De band heeft één van de ziekste tracks voor het einde bewaard en dit geeft het album toch nog een sterk einde.
Ik volg de band net een paar maanden, sinds de release van de video voor Searchlights. Ik had geen idee wat ik van Epoch kon verwachten, maar het album stelt zeker niet teleur. Je zou haast denken dat goede muziek alle gevaarlijke dieren in Australië op een afstandje houdt, want dat zou een goede verklaring zijn waarom er zoveel goede bands uit Australië komen. The Brave is hier geen uitzondering van.
Eindbeoordeling: 7.5/10
Releasedatum: 5 augustus 2016
Label: UNFD
