9 en 10 september wordt de Waalkade in Tiel omgetoverd tot het druk bezochte muziekfestival Appelpop. Natuurlijk is Louder Than Words hierbij om verslag uit te brengen van opvallende acts.
We beginnen de avond met BB’87. Het is een heerlijke ska band die het publiek lekker opwarmt. Het publiek is ietwat onverschillig, maar dat neemt niet weg dat de die-hard fans een feestje bouwen. Het is een enthousiaste band die de avond heerlijk opent.
Dan is het tijd voor Marco Borsato op de mainstage. Geloof het of niet, maar dit is het eerste optreden op Appelpop voor de zanger. Dit is altijd al een guilty pleasure van mij geweest en ik ben dus ook benieuwd hoe het live zal klinken. Ik ben aangenaam verrast door het feit dat alles, maar dan ook alles, zuiver is. De zang, het instrumentale werk; alles loopt perfect in elkaar over. Dan is er het publiek dat op enkele momenten de zanger overstemt. Het is al met al een geweldige ervaring om dit optreden bij te wonen.
Na een hapje eten is het tijd voor De Likt. Het is wederom een geweldige ervaring om deze act mee te mogen maken. De zanger staat, als ik daar aankom, in een soort van jurk: maar tijdens Ja dat bedoel ik komt daar verandering in. Het jurkje gaat uit en daar staat meneer in zijn rode latex onderbroek. Daarnaast moet je credits geven aan het publiek dat voor een heerlijke sfeer zorgt.
Dan is het tijd om de avond af te sluiten. Die taak is weggelegd voor Drive Like Maria. De opening van de band is niet heel sterk. Dit houdt het grootste gedeelte van de set aan. Muzikaal is het kwalitatief goed, maar er is een gebrek aan spreekkracht. De band zou er meer power achter kunnen zetten. Dit komt gelukkig later in de set naar voren. Volgens de aankondiging was het één van de beste bands van Nederland. Hier ben ik het misschien niet mee eens, maar dit neemt niet weg dat het sfeervol en catchy is.
Al met al is het een geslaagde eerste dag met diverse muziekstijlen. Morgen lees je het verslag van dag 2.
