Woensdag is zo’n beetje de minst punk dag van de week. Het is een beetje gewoontjes, je suddert lekker door en wacht op het weekend. Wij gaan hier verandering in brengen door de nieuwe column On Wednesdays We Wear Punk, waarin we even iets dieper op de muziekindustrie ingaan. Soms gaat het over onderliggende boodschappen, soms moeten we gewoon even ranten, maar bovenal: er is altijd wel iets waar we beter over moeten gaan nadenken.
Rock (en alle genres eromheen) heeft soms een superioriteitscomplex. Harsh, but true. Hoe kunnen we anders nummers als Billy Talent‘s Louder Than the DJ, Green Day‘s Kill the DJ en meer verklaren? Ja, dit is een strikvraag, natuurlijk heb ik wel een theorie en voor eens heeft het niks met poppunk te maken. Denk ik.
Ik begin bij het begin. Er was ooit een oerknal… Nee, wacht, te ver terug. De afgelopen jaren is er veel gebeurd in de wereld. Laten we stellen dat dit begon met 9/11, want toen kwam terrorisme op onze radar en dat is wel de aanleiding tot het meeste wat nu aan de hand is. Een paar jaar later begon de economische crisis, de Arabische lente en als je het nieuws nu aanzet zie je nog steeds de invloed van dit alles.
Dit heeft altijd zijn invloed op de cultuur en dus ook op de muziek. Natuurlijk krijgen we er leuke nummers van, maar daarbuiten spoort de muziek ons tegenwoordig ook steeds meer aan om kritisch te denken. Dit gebeurt niet alleen in de punk – ja, ik weet dat ik eerder alleen punkbands heb genoemd – maar ook twenty one pilots en Halsey doen dit, onder andere. Als je niet weet wat ik met kritisch denken bedoel: dat is niet alles wat je hoort automatisch voor waar aannemen, maar in je achterhoofd houden dat iedereen altijd een bepaalde agenda heeft.
Bedenk eens wat voor nummers je vooral op de radio hoort. Vooral pop met redelijk lege lyrics, toch? Ariana Grande, Taylor Swift, de lijst gaat maar door. Daar ga je niet van nadenken. Wel van nummers als Green Day‘s Bang Bang, Billy Talent‘s Big Red Gun en twenty one pilots‘ Heathens, die allemaal de laatste tijd op de radio geweest zijn. De lyrics gaan over hedendaagse problemen die we allemaal kennen.
We gaan nog even iets dieper. Ga met me mee dit konijnenhol in. We weten dus dat rock vaker een raakvlak heeft met onderwerpen die dicht bij ze staan, zoals de maatschappij, mentale problemen, media, etc. Terwijl rock vaak de eigen ervaring als invalshoek heeft (Bang Bang is bijvoorbeeld over de gedachten van een massamoordenaar), krijg je die kant niet te zien in de media, waar dat soort mensen meteen als duivels worden afgeschilderd. Ik praat niet goed wat massamoordenaars doen, integendeel, maar als je begrijpt waarom ze doen wat er gebeurd, kun je ze beter tegenhouden en helpen dan wanneer je alleen maar gilt dat dit niet langer zo kan.
Wat heeft dit allemaal te maken met muziek? Nou, als je de media op dezelfde manier ziet als top-40 muziek -zonder erbij na te denken, het zal allemaal wel – dan kan iedereen je alles laten geloven. Door kritisch na te denken, de echte feiten proberen uit te vinden en iets van meerdere kanten te bekijken, iets wat rock dus al probeert te doen, snap je beter wat er in de wereld gebeurd en word je geen schaap die, God forbid, Trump zou stemmen in Amerika.
Radio needs a shock to the vein, maar wij net zo goed. We moeten leren om alles met een korrel zout te nemen, al helemaal nu we dankzij alle nieuwe media zoveel verschillende kanten van een verhaal kunnen vinden en volgen. De bands geven het goede voorbeeld door bezig te zijn met de wereld om zich heen, nu jij nog. Het is tenslotte ook jouw wereld.
