Zaterdag 5 november kwam het album Under the Floor, Over the Wall van Abney Park uit. Nu hoor ik je denken “Zaterdag? Alles komt toch altijd op vrijdagen uit?”, maar deze post-apocalyptische steampunkers releasen via hun eigen site en doen hier dus niet aan mee. Van het album hebben we van te voren al drie tracks mogen horen, genaamd No Way Out, His Imaginary World en Your Escape.
Ontsnappen aan de wereld
Het album opent met Mister Overkill, een nummer dat meteen laat horen hoeveel elementen er wel niet terug te vinden zijn in de muziek van de band. Een catchy riff op de gitaar met op de achtergrond wat meer mechanische geluiden springen erg naar voren in dit nummer, samen met de iconische stem van zanger Robert Brown. Hierna volgt het nummer dat we als laatste voor de release hebben gekregen, namelijk Your Escape. Het nummer klinkt erg vrolijk en lijkt te gaan over het ontsnappen van de wrede buitenwereld. Armor and Flight is een nummer precies zoals ik ze graag heb van Abney Park, want dit nummer brengt het thema van de band erg goed naar voren. Hierop volgt His Imaginary World, een piano ballad die lijkt te gaan over Roberts’ gedachtenwereld achter de muziek van de band (die ook terug te vinden is in boeken en games). Gimme a Reason heeft een wat hoger tempo, maar een duisterder thema met onder andere de tekst “Someone give me a reason, a reason to exist” in het refrein. Hierop volgt No Way Out, ook een track die het post-apocalyptische gevoel prima volgt, maar ook het duistere thema goed volhoudt. Creep 2016 is een cover van Radiohead’s versie en klinkt door Robert’s wat zwaardere stem en de wat lichtere achtergrondmuziek misschien nog wel beter passend bij de tekst dan het origineel.
Omslag
Nu komt het nummer dat zijn titel deelt met het album: Under the Floor, Over the Wall. Het nummer lijkt qua sound en gevoel wat meer op No Way Out, totdat de brug een soort omslag in het album brengt en ook echt een warm gevoel bij mij opbrengt. Het hierop volgende Ripples of Epiphany lijkt dit gevoel voort te zetten en vult me van binnen verder met warmte dan het laatste gedeelte van de vorige track al deed. Cut Anchor is een heerlijk rustig nummertje en is echt een prachtig nummer om het goede gevoel vol te houden. The Vilainizer is een lekker dansbaar nummertje, iets wat ik tot nog toe een beetje op dit album miste. Hierna wordt meteen weer het goede gevoel van de vorige paar nummers weer opgepakt met het nummer Don’t Wanna Worry en deze trend wordt voortgezet met Souls of Lullaby. Het album sluit af met The Traveler’s Curse, een nummer dat de feelgood trend van voorheen niet geheel doorzet, maar is meer een track die de focus op zijn verhaal legt.
Eindoordeel
Hoewel de albumcover mij al deed vermoeden dat het een mixed feelings album zou zijn, had ik zo’n prachtige omslag niet verwacht en zeker niet in één nummer. Alleen dit al zorgt er voor dat ik immens veel respect heb voor Abney Park als het draait om dit album, naast het feit dat ieder nummer los al gewoon heerlijk klinkt.
Eindbeoordeling: 9/10
Releasedatum: 5 november 2016
Label: –
Het album is, zoals al in de intro vermeld op de site van de band zelf te koop. Om naar de site te gaan, klik hier.
