Vrijdag 18 november kwam Devilment met zijn tweede album, genaamd II – The Memphisto Waltzes. De band, die zijn frontman Dani Filth deelt met Cradle of Filth, is ondertussen oprichter Daniel J Finch kwijt en heeft zijn drummer vervangen. Waar tijdens het vorige album onder andere zangeres/toetsenist Lauren Francis pas na het schrijfwerk bij de band kwam, is bij dit album ieder lid vanaf het begin betrokken geweest, wat hopelijk betekent dat we Lauren’s prachtige stem wat vaker op dit album gaan horen.
Verbetering
Het album opent met de onheilspellende intro van Judas Stein. Meteen is te merken dat de formule van de band ietwat zwaarder lijkt te zijn geworden. Waar de gitaren op het eerdere album meer tot een achtergrondgeluid leken te behoren, zijn de gitaren in dit nummer een stuk meer vooraanstaand. Dani’s vocals zijn on point en Lauren’s keyboard helpt het onheilspellende geheel. Een van de dingen die ik ook zeer kan waarderen dat de instrumenten op dit album individueel een stuk beter tot hun recht komen. Het volgende nummer is Hitchcock Blonde, wat al een tijdje uit was als single. Lauren’s aanwezigheid is wat duidelijker in dit nummer, aangezien de toetsen veel meer op de voorgrond lijken te komen en ook is haar zang op dit nummer te bewonderen. Under the Thunder was ook al eventjes uit als single met heerlijk ritmisch werk op zowel de drums als de gitaren en ook op dit nummer ontbreken de vocals van Lauren gelukkig niet. De bridge van het nummer heeft een wat hoger tempo en nodigt heel erg uit om te headbangen, om vervolgens in een melodischer stuk over te lopen en laat horen dat de band van meerdere markten thuis is. Het volgende nummer heet Full Dark, No Stars en opent met een prachtig stuk pianospel. Full Dark, No Stars is ongeveer een week voor de release van het album als single uitgebracht en geeft ons nog meer van Lauren’s engelachtige stem, om een prachtig contrast te tekenen met Dani’s rauwe stem.
Het niveau blijft
Na het iets rustigere Full Dark, No Stars opent Shine On Sophie Moone sterk met een hoger tempo en zwaarder gitaarwerk, om iets na de helft van het nummer een lange, rustige bridge te starten waarin Dani het verhaal van het nummer verder vertelt. Life is what You Keep from the Reaper klinkt prima qua zang, maar lijkt qua songteksten wat minder in vergelijking met de rest van het album. Het is een goede track, maar niets speciaals. Hierna opent Dea Della Morte weer lekker onheilspellend, iets wat prima bij het thema van Devilment past en ook precies waar de band in uitblinkt. In dit nummer is zang van zowel Dani als Lauren te horen, maar misschien nog wel mooier zijn de momenten in dit nummer waarin ze samen zingen en een uniek geluid creëren. Entangled in Our Pride is het voorlaatste nummer van het album en ook dit nummer weet goed gebruik te maken van de unieke formule waar de band beschikking over heeft. Hierna volgt Hell at My Back, een nummer wat een prima afsluiter is voor het album. Het onheilspellende gevoel in de track blijft goed hangen en het nummer beschikt ook over voldoende power.
Eindoordeel
Het tweede album van Devilment laat zeker blijken dat er verbetering in zit. Het album houd het onheilspellende van The Great and Secret Show, maar heeft een wat meer verfijnde, zwaardere sound. Ook laat de band geen steken vallen met slechte nummers, terwijl de negen tracks samen toch voor een minuut of 50 aan luisterplezier zorgen.
Beoordeling: 8,5/10
Releasedatum: 18 november 2016
Label: Nuclear Blast Records
