Het Finse kwartet Ranger komt 2 december met zijn tweede album genaamd Speed & Violence, wat de interesses van de band wel lijkt op te sommen als we naar de 10 nummers tellende tracklist kijken. De heren horen bij de nieuwe generatie van Finse speed metal. Om eerlijk te zijn heb ik zowel van de band als de nieuwe Finse speed metal generatie weinig mee gekregen, maar hopelijk wordt dit album een mooie introductie.
Snelheid en geweld: check
De intro van het album heet Intro: Lekker straightforward dus. De donkere tonen bouwen mijn verwachtingen van wat er gaat komen op, om vervolgens direct te beginnen aan het nummer Speed & Violence. Het nummer opent snel met een sterke riff en het geheel doet me al snel denken dat ik naar een plaat uit de 80s zit te luisteren met wat nieuwe invloeden erdoorheen. Zanger en bassist Dimi Pontiac’s stem is wat apart, maar hij laat in dit nummer al horen dat hij weet hiermee om te gaan. Zowel met de speed als de violence zit het wel goed bij deze heren. Zonder waarschuwing gaat de band door naar het nummer Without Warning, een nummer met hetzelfde gevoel als het voorgaande nummer, maar wel een andere sound, wat ik zeker kan waarderen. Demon Wind verveelt wat sneller, omdat het aanvoelt als een combinatie van Speed & Violence en Without Warning. Wel heeft het nummer heerlijke gitaarsolos, dus daarvoor kudos.
Fatale kracht
De heren openen vervolgens met een stevige riff Lethal Force. De track voelt wat krachtiger dan de eerste drie en is hiermee ook tot zover mijn favoriet. Hierna begint het langste nummer van het album, genaamd Satanic Panic. Het nummer opent sterk met een heerlijk ritme en weet dit te behouden met stevige riffs gedurende het hele nummer. Op zo’n 2/3e een overweldigende solo die langer dan een minuut aanhoudt, maar geen seconde verveeld. Hierna krijgen we een kort instrumenteel stuk met het anderhalve minuut durende Evil Barrier, om even een korte pauze te nemen van de hoge snelheid waarmee alles op je oren wordt afgevuurd.
Shockerend
hierna knallen de Finnen weer door met het supersonische Night Slasher om een flinke bak metal door je brein in te pompen in korte tijd. Dimi’s uithalen zijn on point en geven het geheel een gevoel alsof de band al jaren niks anders doet. Shock Troops heeft een wat lager tempo en meer hoog geschreeuw, iets waar ik persoonlijk wat minder fan van ben. Om nog even snel een laatste adem vol metal door je oren te blazen sluiten de heren af met Last Breath en weten hiermee tot de laatste noot een snel 80s gevoel achter te laten.
Eindbeoordeling
Het kwartet heeft een prima album afgeleverd dat ik als waardige introductie tot speed metal kan beschouwen (en mocht dit niet zo zijn, dan moet ik zeker meer speed metal gaan luisteren). Speed & Violence is de perfecte samenvatting voor dit album.
Beoordeling: 7,5/10
Releasedatum: 2 december 2016
Label: Spinefarm Records
