11 november is vaker een feestdag in Brabant. Op die dag begint namelijk het carnaval. Voor degenen die niet veel hebben met dit feest, niet getreurd: diezelfde dag was er ook een flink feestje in De Pul, in Uden. Her Name In Blood, Palisades en Eskimo Callboy zorgden voor de muziek, de sfeer en de gezelligheid!
De mannen van Her Name In Blood openen de avond keihard. De muziek klinkt als Bullet for My Valentine, wat alleen maar goede dingen voorspelt. De heren zijn lekker aan het spelen en springen graag over het podium heen. Daarentegen is de drummer een geval apart: hoe zijn drumstel nog staat weet ik niet, maar hij was een verdomd goede impressie aan het doen van Animal van The Muppets. Het publiek werd ook vooral niet vergeten, er moest genoeg mee geschreeuwd worden om je niet te vervelen. Helaas duurde het even voor het publiek op gang kwam, maar over het algemeen was het een meer dan degelijke set en een goede opener.
Als tweede was het de beurt aan Palisades, die lekker veel nieuw materiaal meebrachten. Het nieuwe album van de heren komt pas in januari uit, maar er zijn inmiddels al een paar nummers van uitgebracht en die werden onder andere gespeeld. Het was een energieke set – de band was vooral veel aan het springen en het publiek werd volop opgezweept om dit mee te doen. Helaas had het publiek er weinig zin in, bij vlagen werd er wel mee gesprongen en geklapt, maar de respons viel vaak tegen. Wat ook tegenviel was dat de vocals niet heel goed te horen waren (een probleem dat de hele avond bleef), maar gelukkig was er genoeg leuks op het podium te zien om je alsnog flink te vermaken.
Het wachten was begonnen op de headliner, maar gelukkig duurde het niet lang voor Eskimo Callboy op het podium kwam. Als het van tevoren al een feestje leek, dan was dit een megafeest. Die metafoor kan inderdaad beter, maar echt goede woorden heb ik er ook niet voor. Hoe de combinatie van elektronische muziek en metal werkt snap ik niet, maar dat je er flink op los kan gaan is een feit: niet alleen stond de band vol overtuiging te spelen, te springen en te drinken, ook het publiek was eindelijk los aan het gaan. Ja, ik zeg daar inderdaad drinken – er zijn genoeg blikjes bier opgegaan tijdens de show en de fles wodka is niet alleen door de hele band doorgegeven, maar heeft ook een rondje in het publiek gemaakt. De band schakelde moeiteloos over van de harde metal naar de vrolijke elektronische deuntjes en was regelmatig aan het headbangen. Natuurlijk is een show niet compleet zonder de nodige publieksinteractie en buiten wat leuke praatjes werd het publiek regelmatig opgezweept om te gaan springen, te zwaaien en te klappen. Vaak werd dit niet eens gevraagd, maar met een goed voorbeeld als Eskimo Callboy was het moeilijk om niet te volgen. Op een gegeven moment moest iedereen gaan zitten – de paar mensen die dat niet deden werden daar zelfs op aangesproken – waarna we uiteraard weer hard mochten gaan dansen.
Het was de eerste dag van de Europese tour en hij is in ieder geval goed begonnen! De bands hadden er zin in en het plezier was duidelijk zichtbaar. Hopelijk zijn de rest van de shows net zo goed of zelfs beter dan deze, want ik had er niet meer van kunnen genieten!
Pingback:Eskimo Callboy: an interview, a party, a contest | Fan for a Day