“Emotive Hardcore”, zo beschrijft de Belgische band Valley zichzelf. De band brengt 31 maart zijn eerste full-length album Dark Tears // Bright Smiles uit na twee EP’s. De belofte die de band op zijn Facebook doet bestaat uit rauwe vocals, zwaar gitaarwerk en post-rock invloeden. Een korte zoektocht levert me tot mijn spijt niet meer info op, dus laten we het album maar in duiken.
Geen loze beloftes
Een van de eerste dingen aan de band die opvallen zijn toch wel de vocals. Na de opening van Restless (die niet per se heel speciaal is, maar het album wel mooi opent) horen we wat de band ons belooft: de zang klinkt het ene moment rauw en lijkt zijn inspiratie bij Sam Carter van Architects te vinden. Het andere moment gebruikt de zanger echter ook een veel zachtere soort zang, die bijna als een verhaaltje voor het slapengaan klinkt, zo rustgevend als dat zijn stem kan zijn. Gelukkig houd de muziek erachter je wel wakker. De band levert ook het zware gitaarwerk: Salvation, Redeem Me is hier een mooi voorbeeld van. De post-rock invloeden van de band hebben aan het begin de overhand, maar de band trekt steeds meer richting de hardcore.
Contrast
Een van de dingen die ik misschien wel het mooiste aan het album vind is hoe de band van post-rock kan overschakelen naar hardcore zonder hierin enig verlies te lijden van hoe goed het klinkt. Zo is Woven Hands, Broken Hearts echt een prachtige track juist door die switches die de band telkens zo goed lijkt te maken. Misschien is de laatste track, The Discomfort of Doubt, nog wel de beste op het album. Hoewel ik zelf niet echt duidelijk kan krijgen wat de betekenis achter de track is, lijkt er toch duidelijk een heel verhaal in verwerkt te zijn.
Beoordeling
De band weet goed werk te leveren voor een debuutalbum. Het geheel zit goed in elkaar en laat duidelijk horen dat de band weet waar hij mee bezig is. Het enige grote minpunt wat ik weet te bedenken, is dat de album release tour niet langs Nederland komt!
Score: 8.5/10
Releasedatum: 31 maart 2017
Label: Redfield Digital
