Het heeft drie jaar geduurd, maar 19 mei was eindelijk het moment daar: DragonForce bracht zijn zevende studioalbum uit. In 2016 was daar als zoethoudertje Killer Elite, maar deze compilatie met een paar live nummers en remasters bracht helaas niks nieuw op de tafel. Gelukkig is nu Reaching into Infinity uit, het eerste album waarop drummer Gee Anzalone te horen zal zijn. Voor de release heeft de band drie singles uitgebracht: Judgement Day, Curse of Darkness en afgelopen week nog Ashes of the Dawn, welke mij toch een beetje deed schrikken van zijn kwaliteit. Met de hoop dat er meer dan twee goede nummers op het album staan, besloot ik toch maar het album direct aan te zetten.
Een enkele teleurstelling
Gelukkig heeft Ashes of the Dawn mij op het verkeerde been gezet, want dit is het enige nummer op het album wat teleurstelt. De zang van Marc Hudson is gewoon een stuk “vlakker”, emotielozer dan normaal en instrumentaal brengt het nummer helaas niks bijzonders met zich mee. Een van de voordelen is dat dit het tweede nummer op het album is, na intro Reaching into Infinity, dus hierna kan je lekker genieten van goede nummers in de typische DragonForce stijl als Judgement Day, Astral Empire en Curse of Darkness.
Voldoende diversiteit
Er is genoeg diversiteit op het album te vinden. Zo wordt bij Silence het extreem snelle werk neergelegd voor een ballad die nog steeds flink power met zich meebrengt. Het nummer wordt gevolgd door Midnight Madness, welk mij een beetje doet denken aan het werk zoals de band het leverde op Sonic Firestorm. Als je klaar bent voor wat echt stevig werk, dan is War! een geweldig nummer voor je. Het nummer heeft een Give Me the Night vibe, maar is nog wat zwaarder en Marc’s vocals zijn nog net wat rauwer.
Lengte als vanouds
Waar dit op vorige albums een beetje achterwege leek te blijven, is DragonForce toch weer teruggestapt op langere nummers. De meeste nummers op het album duren richting de vijf en een halve minuut, maar als je echt fan bent van lang doorlopende nummers met veel verschillende passages dan gaat The Edge of the World ook jouw favoriet worden. Het nummer schiet van symfonische power metal naar melodic death en van alles er tussen in en laat ons horen met het gitaarwerk ertussendoor dat we ondertussen wel van Herman Li en Sam Totman mogen verwachten.
Eindoordeel
Het album brengt het goede van het oude werk van de band samen met het goede van het nieuwe werk van de band en weet hierin genoeg afwisseling te brengen. Zelfs als we het teleurstellende Ashes of the Dawn niet meetellen heb je met dit album een goede 50 minuten aan luisterplezier.
Score: 8/10
Releasedatum: 19 mei 2017
Label: earMUSIC
