Heb je een nieuwe dosis geschreeuw, mannen in make-up en bleghs nodig? Kijk niet verder, want het nieuwe Motionless in White schijfje is hier om je te redden! Er zijn natuurlijk al een aantal voorproefjes uitgekomen van het album dat Graveyard Shift heet, maar je weet pas echt hoeveel eyeliner je op moet doen als alles uit is.
Edgy tiener en sterke uitschieters
Graveyard Shift knalt er meteen lekker in met twee sterke nummers. Rats en Queen for Queen hebben allebei een lekkere industrial sound en zijn precies waarvoor je naar Motionless in White luistert. Na deze twee tracks gaat de band ongeveer elk nummer een nieuw genre uitproberen, wat een beetje aanvoelt als een tiener die nog naar zijn identiteit zoekt, maar wel weet dat hij edgy wilt zijn. Waar deze hypothetische tiener het niet altijd goed doet, krijgt Motionless in White het toch voor elkaar om elk nummer minstens okay te krijgen, met een aantal sterke uitschieters in de vorm van de eerder genoemde Queen for Queen, Soft en de eerder uitgebrachte singles 570 en Eternally Yours.
Invloeden
Laten we het nog even over de invloeden hebben van het schijfje, want daar heb ik nogal wat over te zeggen. Zo lijkt er inspiratie van Melanie Martinez gehaald te zijn, want niet alleen is de hook in Necessary Evil bijna precies hetzelfde als degene in Martinez’ Pity Party, ook wordt er in Soft gezongen over een crybaby, wat toevallig ook de titel is van Martinez’ album. Rats heeft een erge Combichrist vibe, Not My Type: Dead as Fuck 2 lijkt inspiratie uit Suicide Silence’s teehee’s gehaald te hebben voor de herhaalde kreet van ‘EEE EEE EEE‘ en de rest van de lyrics op het schijfje kunnen zo van een paar oude MySpace en vampirefreaks profielen gehaald zijn. Zodra de muziek en vocals helemaal goed samenwerken, zoals bij Rats en Eternally Yours, maakt dit niet uit, maar zodra dit niet het geval is, worden de lyrics een beetje lachwekkend.
Hetzelfde en toch anders
Ik klink misschien een beetje negatief over deze plaat, maar je moet streng zijn voor de dingen waar je van houdt. Ik weet dat Motionless in White het in zich heeft om uitstekende nummers uit te brengen en dat laat de band op Graveyard Shift ook regelmatig zien. Daarentegen is er ook genoeg dat niet goed genoeg werkt om hetzelfde niveau te behalen, maar dit betekent niet dat het slecht is; integendeel zelfs. Iedereen die houdt van harde muziek met een vleugje electronica tussendoor kan wel iets op dit schijfje vinden dat met ze zal viben en voor liefhebbers van de band is dit ook een geslaagde toevoeging aan de discografie. De band wijkt niet erg af van de vaste formule en je zult ook niet veel verschil merken met de voorgaande albums, maar gelukkig zit er genoeg variatie in de nummers zelf om dit op te vangen.
Dus?
Kortom: Graveyard Shift is meer van hetzelfde, maar dan toch anders. Motionless in White kan eindeloos variëren met hetzelfde sausje, al slagen sommige tracks beter dan anderen. Ik kan het schijfje in ieder geval aanraden en heb er nu al zin in om het nieuwe materiaal live te horen.
Cijfer: 7.5/10
Releasedatum: 5 mei 2017
Label: Roadrunner Records
