Na een paar jaar van afwezigheid is The Powerfest eindelijk teruggekeerd. Deze heuglijke dag wordt normaal gesproken 1 juni genoemd, maar voor de meeste alternatieven is het dit jaar een feestdag waar, gezien de rij die er in de middag al stond, massaal vrij voor is genomen. Met zes flinke namen uit de alternatieve scene, waaronder Pierce the Veil en Sleeping With Sirens, is het niet moeilijk om te zien waarom iedereen naar de Melkweg trok.
De wachtrij is – zoals tegenwoordig wel vaker bij Melkweg – erg lang, maar ook lekker gezellig. We zijn net op tijd binnen om het laatste beetje ROAM mee te krijgen, wat meteen de toon zet voor de rest van de avond. Het publiek gaat lekker, de band is hard aan het spelen en springen, de sfeer is om van te genieten en mijn zestien-jarige innerlijke poppunk voelt zich helemaal thuis. De 24-jarige uiterlijke punk ook hoor, die stond net zo vrolijk mee te springen.
Na ROAM is het tijd voor iets harders: ISSUES. De eerste moshpits zijn gespot (ik kan niet garanderen dat dit echt de eerste van de avond waren, maar ze waren in ieder geval lekker groot) en de band speelt een leuke set, met nummers van beide albums. Het publiek doet ook hier gewillig mee, maar het mist toch iets. Ik weet niet zeker wat het is, maar het optreden kwam niet helemaal lekker over. Is het de hardcore vibe die door de hele set te vinden was, wat niet bij de muziek past? Is het mogelijk dat de vocalisten niet goed te horen waren? Misschien moest het publiek (waarvan het merendeel waarschijnlijk net pas binnenkwam) nog even goed opwarmen. In ieder geval: de bandleden stonden wel lekker te spelen, de instrumenten klonken goed, het was alsnog een lekker half uurtje.
Ergens tijdens of vlak na de set van ISSUES is Crown the Empire mensen in de OZ aan het vermaken. Een snelle blik naar binnen duidt er op dat de meeste mensen een goede plek voor Pierce the Veil aan het bezetten waren. Helaas heb je soms behoefte aan een drankje en een sigaret, wat met korte settijden als deze helaas betekent dat je beter alvast klaar kan gaan staan voor de volgende act.
De volgende act die we mee kunnen pikken is Pierce the Veil. Het is al een tijdje geleden sinds ik de band live heb gezien (twee hele jaren, oh mijn god) en het enige wat ik aan te merken had op de eerdere sets was dat er weinig interactie met het publiek was. Gelukkig is dat deze keer absoluut geen probleem, de band is er een stuk beter in geworden! Hierdoor kun je ook moeilijk vergeten dat je in Amsterdam bent, want dat is toch wel het meest gezegde woord tijdens dit optreden. Voor de rest is de energie op het podium zelfs achter in de zaal aanstekelijk en kan ik maar met moeite iemand vinden die stilstaat. De heren klinken lekker, spelen nummers van alle albums (altijd een plus), rennen flink over het podium heen en voor afsluiter King for a Day komt Sleeping With Sirens‘ frontman Kellin Quinn ook nog even op het podium. Wat wil je nog meer?
Okay, wat ik stiekem wil, zijn duidelijke speeltijden van de bands, want State Champs is al begonnen tijdens de set van Pierce the Veil. Hierdoor komen we dus pas halverwege de set binnen, maar het feestje was allang begonnen. Zo enorm veel crowdsurfers heb ik al een tijd niet gezien, het podium en de zaal worden half in elkaar gesprongen en het poppunk gehalte ligt erg hoog. Het valt wel op dat de zaal verrassend leeg is – niet dat hij maar halfvol was, maar ik kon nog met gemak de zaal binnen en een goed plekje op het balkon uitzoeken. Degenen die nog in The Max stonden om een goede plek voor de volgende act, Sleeping With Sirens, te krijgen, hebben toch wel iets gemist, want State Champs is precies wat je nodig hebt om de zomer goed in te luiden!
Ik heb het net al even genoemd, maar na State Champs is het tijd voor Sleeping With Sirens. Frontman Kellin Quinn leek een beetje afwezig tijdens King for a Day bij Pierce the Veil, maar daar is hier niks van terug te merken. Quinn is goed bij stem, betrokken bij het publiek en het knalt weer lekker. Gelukkig is niet alleen de frontman in vorm, want ook de band speelt hard en stuitert over het podium. Het leek alleen alsof de energie minder goed aansloeg in de zaal. Dat, of de NS moet een kutte dienstregeling hebben, want al in het eerste halfuur vertrok een deel van het publiek gewoon. Misschien is het ook gewoon uitputting van eerdere sets. Hoewel Sleeping With Sirens duidelijk een goede set neerzet, is het niet de meest memorabele van de avond.
The Powerfest heeft met zijn terugkeer weer voldoende mensen uit de scene een avondje uit hun dak laten gaan en daarmee bewezen dat het volgend jaar weer terug moet keren! De bands die we zagen speelden stuk voor stuk strakke sets en hebben zeker bewezen dat ze hun plekje op dit Powerfest waard waren.
