In 2012 brak Eskimo Callboy door met zijn California Gurls cover van Katy Perry en het debuutalbum Bury Me in Vegas volgde kort daarop. Inmiddels zijn we vijf jaar verder en staat het vierde Eskimo Callboy album, The Scene, op het programma. De afgelopen jaren is de sound van de band iets volwassener geworden, dus laten we snel onderzoeken of dat op The Scene is doorgezet.
Electrocore: eindelijk geslaagde formule
Tot nu toe was Electrocore, waarin Electronic muziek en de verschillende -core genres in elkaar gemixt worden, altijd een beetje een vreemde eend in de bijt. De electronic scene en metalwereld hadden weinig overlap en er was dus een grote kans dat je één van de twee genres liever niet in je muziek hoorde. Gelukkig verdwijnt dat vooroordeel, omdat grotere -core acts ook steeds vaker elektronische elementen toevoegen, maar The Scene zal laten zien dat beide genregroepen ook op een heel album echt goed samen kunnen gaan.
Dat Eskimo Callboy precies weet wat hij aan het doen is, is al op openingstrack Back in the Bizz te horen. De track is zeer groovy en gooit een heavy gitaar- en baslijn over een lekker lawaaierige EDM beat. Om te laten zien dat hij van beide markten echt goed thuis is, zit er ook nog een lekkere breakdown in die samenvalt met een EDM drop. Ook MC Thunder, titeltrack The Scene en Frances hebben drops die duidelijk zijn beïnvloedt door de dancewereld, maar met de gitaar die er overheen blèrt maakt het zeker iets waar elke moshpit op los kan gaan.
Zint de elektronische sound je nog steeds niet, dan heb je gelukkig ook nog een aantal tracks die dit wat meer op de achtergrond laten. Shallows is hier een goed voorbeeld van. De bliepjes zullen natuurlijk niet verdwijnen, maar ze spelen minder op de voorgrond dan anders. Het gebrek hieraan maakt het ook meteen een van de zwaardere tracks op het album.
Samenwerking en invloeden
Shallows wordt opgevolgd door Nightlife, welke in mijn oren technisch gezien dezelfde track is, op de tussenstukjes waar featuring artiest LittleBig zijn ding mag doen na. Naast LittleBig heeft Eskimo Callboy op The Scene ook nog een bekendere naam als gast weten te strikken. Op de titeltrack doet namelijk niemand minder dan Attila’s Chris Fronzak mee. Het maakt deze track ook meteen een stuk kinderlijker dan de rest, maar dat is iets wat tijdens de optredens van Eskimo Callboy alleen maar goed tot zijn recht komt.
Hoewel de rest van het album geen featuring artists heeft, is duidelijk terug te horen waar de band zijn inspiratie qua muziek vandaan heeft gehaald. Zo hebben VIP en Rooftops een beetje een Hollywood Undead vibe, maar dan wat zwaarder. The Devil Within heeft in zijn intro best wat weg van Bring Me the Horizon’s Throne. Gelukkig hebben alle tracks ook nog genoeg elementen van de band zelf waar van genoten kan worden.
Nieuwe richting
Eskimo Callboy is met The Scene wel duidelijk een andere richting opgegaan in tegenstelling tot wat de eerdere albums uniek maakte. Je zult hier geen tracks zoals 2 Fat 2 Furious, Is Anyone Up of Party at the Horror House op terugvinden. Is dat een probleem? Ik denk van niet, want het is een stuk makkelijker een serieus album een goede beoordeling te geven dan eentje die vol absurde teksten zit. Zolang de band niets aan zijn formule voor live shows verandert, zal dat met serieuzere teksten nog steeds een net zo groot feestje zijn.
Eindbeoordeling
Met The Scene zijn Eskimo Callboy en Electrocore eindelijk opgegroeid. Het heeft de verschillende elementen beter samen weten te voegen dan op voorgaande albums en met de serieuzere aanpak zal het ook de fans bereiken die oversekste en humoristische teksten niet kunnen waarderen.
Cijfer: 7,5/10
Label: Century Media Records
Releasedatum: 25 augustus 2017
