In This Moment ken ik vooral van zijn imago en image. Aangezien ik nogal van dit soort theatrics hou en deze in het vorige album, Black Widow, best wel naar voren kwamen, had ik al een bepaalde verwachting van Ritual. Is deze uitgekomen?
De singles
Er waren al een aantal nummers uitgebracht voor de releasedatum en die gaven me wel wat hoop. Oh Lord en de Phil Collins cover In the Air Tonight waren niet helemaal mijn ding, maar de filter over Maria Brink’s vocals klonk alsof er best wel iets interessants mee kon worden gedaan. De singles zijn, na het hele schijfje gehoord te hebben, een goede voorbereiding geweest op de rest. Helaas is dat niet helemaal wat ik hoopte.
Ingetogen
Wat me bij de meeste nummers (inclusief die eerdere singles) vooral opvalt, is dat het allemaal heel ingetogen is. In This Moment is toch vooral Maria Brink die krijst alsof Jack the Ripper in haar kamer staat, maar daarbij ook als een verleidster kan klinken. Deze tegenstelling is bijna compleet weg in Ritual. Ik mis het gekrijs vooral omdat er verder weinig is dat echt doorbreekt – de filter over Brink’s stem blijft, waardoor het erg gedempt klinkt, en ook de instrumenten krijgen bijna geen momenten om echt los te gaan. Aangezien de band meestal alles geeft, is dit even iets heel anders en werkt het niet bij het imago.
This Pretty Reckless Moment
Het grote probleem met Ritual is dat het eigenlijk heel bekend klinkt. De meeste nummers klinken alsof The Pretty Reckless ze zo op een album had kunnen zetten. Er is niks mis met The Pretty Reckless en als zij dit album hadden afgeleverd, zou ik enthousiaster zijn, maar In This Moment is geen The Pretty Reckless. Daarvoor heeft Brink iets te vaak met iets te weinig kleren aan op het podium gestaan.
Licht in de duisternis
Gelukkig zijn er wel enkele lichtpuntjes. Joan of Arc is theatraal zoals we het kennen van In This Moment – Brink leeft zich lekker in, de instrumenten vertellen bijna een verhaal op zich, het is alles wat je had verwacht, maar dan met een ander sausje eroverheen. Ditzelfde geld voor Half God Half Demon, waar ik het geschreeuw niet eens op mis. Ook The Witching Hour moet even genoemd worden: het klinkt ongeveer hetzelfde als de rest van het schijfje, maar toch werkt deze track een stuk beter. Dit komt omdat de instrumenten meer de overhand krijgen en Brink’s vocals hierdoor meer door de muziek heen worden verwoven, waardoor het een creepy vibe krijgt.
Dus?
Al in al ben ik niet echt onder de indruk van Ritual, al zal dit waarschijnlijk meer radioplay krijgen dan andere albums van de band. Helaas gaan deze hapklare brokjes ten koste van de image van In This Moment, al zijn er wel wat uitschieters waar iedereen blij mee kan zijn. Ik ben benieuwd of de nummers live beter zijn, maar dan moet er wel eens een EU tour aangekondigd worden.
Cijfer: 5/10
Label: Roadrunner Records
Releasedatum: 21 juli 2017
