Met het internet hebben we het nieuws altijd binnen handbereik. Dit is ook meteen al het nieuws, dus niet alleen maar wat een redactie besluit dat die dag aandacht verdient. Toch zeggen de artikelen die de journalisten van tegenwoordig posten veel over zichzelf en heb je meteen een doelgroep die het sowieso voorbij ziet komen. Aangezien alles toch overal is, hebben journalisten nog wel verantwoordelijkheid over wat ze posten?
De aanleiding van dit geval is niet alleen maar de dood van Chester Bennington, maar het was wel de laatste druppel. Natuurlijk reageren veel andere artiesten hierop en komt er stukje bij beetje meer informatie vrij, maar waar trek je de lijn? Wanneer moet je stoppen met nadenken over clicks en beginnen met naar je moralen te luisteren?
Als persoon, compleet met emoties, gevoelens en meningen, vind ik dat die grens er zeker moet zijn. Je hoeft de opname van de noodoproep van degene die Chester vond niet online te plaatsen. Mensen die het willen vinden, kunnen het toch wel vinden, aangezien ze toch al openbaar zijn dankzij rare Amerikaanse wetten. Voor mij ligt die grens bij geruchten, nare persoonlijke gebeurtenissen en items waarbij je trigger warnings geeft voor de meerderheid in plaats van de minderheid.
Als ik daarentegen buiten mijn eigen belevingswereld stap, dan hoeft die grens er helemaal niet te zijn. Het gaat vooral om je imago als journalist en nieuwsmedium – daarom komt TMZ eerder met dingen dan BBC, omdat zij het gewoon online gooien zodra er een gerucht is. Dat is ook meteen waarom TMZ niet altijd betrouwbaar is, maar als je veel TMZ leest, zit je daar vaak ook niet op te wachten.
Verschillende mensen hebben verschillende grenzen en willen hierdoor dus ook een andere aanpak. Sommige mensen vinden het verschrikkelijk dat er door andere media is gepost over de eerder genoemde noodoproep. Anderen zien het probleem niet. Dat is ook precies waarom de media nu zo versplintert is – iedereen zoekt wat het beste bij diegene past en, bij de media die blijft, weet je vaak goed wie wat doet. Sommige media schrijft nu eenmaal over alles, anderen doen weer vooral geruchten, een andere groep doet alleen het bevestigde nieuws… Je snapt hem wel.
Het leuke aan het internet is daardoor dat jij kunt beslissen welke media je ziet en waar je je aan verbindt. Wil je graag betrouwbaar nieuws? Volg dan geen TMZ-achtige sites. Wil je graag geshockeerd worden? Kijk dan eens op 4chan. (No, please, don’t.) Er is nog steeds geen ding als slechte publiciteit, alleen geen publiciteit. Zoek dus vooral uit waar voor jou de grens ligt, zoek media die zich daarbij aansluiten en negeer de rest voor de meeste tijd. Al is het ook belangrijk om weleens uit je bubbel te stappen… Toch geldt ook dan: er is geen slechte publiciteit. Lees het, weet dat het er is, negeer het.
