FOR THE ENGLISH VERSION CLICK HERE
Een tijdje terug, op 1 juni, keerde The Powerfest terug naar de Melkweg, ditmaal met Sleeping with Sirens, Pierce the Veil, ISSUES, State Champs, Crown the Empire en ROAM (onze review van deze avond vind je hier). Een paar uur voor de zaal zijn deuren opende, kregen wij de kans om Pierce the Veil bassist Jaime Preciado een paar vragen te stellen. Het transcript van ons interview vind je hieronder.
Jullie zijn al een paar keer eerder in Amsterdam geweest, heb je een favoriet iets binnen deze stad?
Jaime: Mijn favoriete ding binnen Amsterdam? Ik vind dit kleine pleintje hier geweldig, vlak buiten de Melkweg. Het is voor ons altijd fijn om terug te komen en in een stad te spelen die we al wat beter kennen en we vinden het echt heerlijk om te lopen, het is prachtig hier. Ik ben er vrij zeker van dat flink wat mensen van de coffeeshops kunnen genieten, ze houden gewoon van dat soort dingen. Maarja, het voelt een beetje als thuis hier, we zijn hier natuurlijk vaker geweest en het weer is prachtig dus dat brengt ook weer een California-vibe met zich mee, dus daar zijn we ook blij mee. We hebben zelfs de zon met ons meegebracht!
Als band hebben jullie al op flink wat festivals gespeeld. Grote festivals, tourfestivals en natuurlijk de kleinere festivals als dit. Hebben jullie een favoriet soort festival om op te spelen?
J: Ik denk dat het voor ons als band het leukst is om te spelen op een festival waar weinig mensen ons kennen, een beetje als de kleine band die anders is dan de rest van de line-up. We mogen binnenkort voor de eerste keer op Download festival spelen, dat zal ook weer een nieuwe ervaring voor ons zijn, maar zeker ook leuk omdat er waarschijnlijk een groep mensen zal zijn die nog nooit van ons heeft gehoord. Het is belangrijk voor ons om voor nieuwe fans te spelen. Toen we net met festivals begonnen, stond er flink wat druk op ons als band, gewoon omdat we niet echt lijken op de meeste andere bands. We kunnen het podium delen met harde bands, maar we zouden het net zo goed kunnen delen met popachtige bands. Het is voor ons altijd belangrijk om over te komen als de band die we zijn, dus proberen we op festivals altijd diverse nummers te spelen. Het belangrijkste is denk ik nog wel gewoon lol hebben, aangezien mensen het voelen als je het naar je zin hebt en daar van kunnen genieten.
Je zegt net dus dat jullie veel touren. Een van de bands waar jullie mee hebben getourd is Sum 41, welke een van de grotere namen in de scene is geweest. Hoe was dat voor jullie als band?
J: Het was geweldig. We hebben het heel erg naar ons zin gehad op die tour, we hebben opgekeken naar Sum 41. Ze zijn een gigantische inspiratie geweest voor bands in hun genre en ze zetten iedere avond weer een ijzersterke show neer. Ik heb op de middelbare school naar ze geluisterd, dus het was gaaf om ze te kunnen zien en een podium met ze te delen. Ze zijn heel aardig, ze weten hoe ze moeten spelen, ze weten hoe ze een rock show moeten geven van het begin tot het eind. Ik denk dat we daar wat van hebben opgepikt en het motiveerde ons om iedere avond weer harder te werken. Het is echt een goede band en dat is wat wij ook willen, dat mensen gewoon kunnen zeggen “Man, Pierce the Veil, die weten echt waar ze mee bezig zijn!” en ik heb het gevoel dat we nog wel het een en ander te leren hebben. Dat is goed als band die al tien jaar bestaat, dus we streven nog steeds naar zo’n show en Sum 41 is de beste om het van te leren, ze zijn geweldig.
De muziekindustrie lijkt vandaag de dag heel erg gefocust te zijn op het scoren van hit na hit na hit na hit en er gewoon veel materiaal uit pompen. Aan de andere kant staan jullie als band, met een paar jaar tussen ieder album. Voelen jullie enige druk om nieuw materiaal uit te brengen?
J: Er is altijd wel druk denk ik. Het is voor ons vooral dat we proberen onszelf onder druk te zetten. Het is niet echt druk van buitenaf, het komt meer van ons vier samen omdat we geven om de muziek die we uitbrengen en dat soort druk bouwt op terwijl je aan de muziek werkt en probeert het goed te doen. Wij hebben een doe-het-zelf punk rock mentaliteit, dus we proberen alles altijd eerst zelf te doen voordat we hulp van buitenaf gaan vragen en dat heeft ons gemaakt tot de band die we nu zijn. Dat is eigenlijk ook waarom Misadventures wat langer duurde dan onze andere albums, we waren er nog niet tevreden over toen het eigenlijk af had moeten zijn. Als band willen wij niet iets uitbrengen waar we niet achter staan, ongeacht wat managers, labels en fans zeggen, het blijft onze beslissing. Pas als het klaar is, zullen we weten dat het klaar is. Ik denk dat dat is wat er met Misadventures is gebeurd en ik ben blij dat het album zo geworden is als het nu is. Dat is ook waarom we zo van het album houden, het was precies wat we op dat moment voelden en waar we ons mee bezig hielden, het is een soort tijdscapsule voor ons. We kunnen terugkijken en zeggen “Ik herinner me dat, toen we dat album maakten” en dat is gaaf.
Hoe reageerden de fans op dat hele proces?
J: Ja, de fans… ze waren zo… ze werden een beetje gek, een beetje rusteloos eigenlijk om het zo maar te zeggen, maar ik denk dat het ook een goed teken was, omdat de fans klaar waren voor nieuwe muziek en dat liet ons weten dat de fans er nog wat om gaven. Eerst dacht ik dat het negatief was, van “Oh nee, iedereen zegt dat het te lang duurt en we doen maar wat”, maar uiteindelijk bleek het toch positief te zijn. Je zou fans kunnen hebben die er niks om geven en die dan gewoon andere muziek gaan luisteren. Maar onze fans hadden geduld en ik denk dat dat veel over onze fans zegt, maar ik denk ook dat het wat zegt over waarom het album deed wat het deed, omdat de fans klaar waren voor nieuwe muziek en ze hebben ons ondersteund tot aan de release. Uiteindelijk waren de fans ook tevreden met het album, ik heb alleen maar positieve reviews gekregen en dat maakt me blij weet je, het feit dat we een duimpje omhoog krijgen op iets waar we zo hard aan hebben gewerkt.
Aangezien jullie Misadventures al zo ver van te voren hebben aangekondigt, is er al nieuwe muziek onderweg?
J: Ooh, nieuwe muziek. Ja, er zijn natuurlijk altijd gesprekken over nieuwe muziek, we denken er altijd aan en we houden het altijd achterin onze hoofden. We zijn nog niet gaan zitten om muziek te schrijven omdat we zo veel touren en het is lastig om op bepaalde plekken te schrijven, dus we proberen al het schrijven te laten liggen tot we thuis zijn. Ik denk dat we na deze tour nog een paar kleine dingen hebben liggen, maar we zullen in de zomer even thuis zijn en dan kunnen we echt aan nieuwe muziek gaan werken.
We hebben het dus al over het releasen van muziek gehad, maar in 2013 – het is even geleden, ik weet het – hebben jullie een re-issue van Selfish Machines uitgebracht. Was hier een reden voor en wat was de reactie hier op?
J: De re-release voor Selfish Machines, ik denk dat uhm… Ik denk dat we het album opnieuw gemixt hadden. Onze nieuwe producer, Dan Korneff, had het album opnieuw gemixt en wij dachten dat het wel een leuk idee zou zijn om iets nieuws te proberen en wat meer uit Selfish Machines te halen. Ik denk dat het album een niet echt opviel, dus we probeerden gewoon iets van “Hey, als je dit album nog niet geluisterd hebt, we hebben hem opnieuw gemixt en een paar nieuwe nummers toegevoegd”. Dus ja, we proberen altijd iets extra’s te doen voor de fans, dat is altijd onze vibe geweest.
Jullie lijken een sterke band te hebben met jullie fans, is dat over de jaren veranderd?
J: Ja, ik heb wel het gevoel dat we altijd met onze fans verbonden zijn geweest. We zijn heel actief op social media en we proberen fans die een extra stap nemen door kaarten of tekeningen voor ons te maken of soortgelijke dingen te promoten, er zijn veel getalenteerde mensen waar we wat van ontvangen die normaal misschien nooit gezien worden, dus het is een mooie manier om die fans te bedanken en tegelijkertijd hun geweldige kunst of verhalen te promoten. We nemen dat 100% serieus met al onze fans en we waarderen ze. Het is leuk om met ze te groeien, ik herinner me mensen die erbij waren toen we voor de eerste keer in de kleinere zaal van de Melkweg stonden, dus het is goed om ze weer te zien, van “Oh mijn god, kijk nou eens, je bent helemaal volwassen geworden!”. Het is geweldig, dit soort mensen hebben deze reis met ons gedeeld en daar word ik nou blij van.
Tijd voor onze laatste vraag. Een hoop bands hebben veel veranderingen gehad aan hun line-up, maar jullie zijn nog met dezelfde leden. Hebben jullie daar een geheimpje voor?
J: Ons geheim? Een paar bokswedstrijden iedere avond. We dragen allemaal helmen enzo, beschermende kleding. Nee, ik weet niet wat het is… Ten eerste hebben we het echt goed getroffen met de situatie waarin we ons nu bevinden, een hoop bands hebben dus van die onfortuinlijke situaties waar ze niet samen kunnen blijven, waar ik begrip voor heb, maar ik denk dat wij echt geluk gehad hebben met iedereen in de band, iedereen houd van wat ze doen en het is een goede combinatie, weet je. We hebben allemaal respect voor elkaar en er zijn niet echt ego’s in de band. Er zijn een hoop bands waar je de frontman hebt en dan volgt de rest, terwijl in onze band iedereen gelijk behandeld wordt, want we zijn hier samen onderdeel van, we hebben dit samen gebouwd en dat is heel speciaal voor ons. We merken dat sommige fans een favoriete persoon in de band hebben en dat is best zeldzaam. want normaal is het de zanger en niemand anders, dus daar hebben we ook geluk mee gehad. Dus ja, ik denk dat dit is hoe het altijd zal zijn, we proberen gewoon nooit iemand op zijn tenen te staan en blij te zijn. Ik bedoel, we zijn betaalde muzikanten, dat is het beste er aan. Oh, en dan dat boksen.
Dit interview is bijgewerkt voor lengte en duidelijkheid.
