We worden regelmatig opgeschrokken door een artiest die is overleden. Soms is de hele wereld in rouw (bijvoorbeeld bij David Bowie), maar dat is vaker niet dan wel het geval. Zo is laatst Linkin Park’s Chester Bennington overleden en, terwijl ik overal kan zien dat de alternatieve scene nog steeds in shock is, is de rest van de wereld gewoon doorgegaan. Het verdriet dat we nu voelen is net zo echt als wanneer iemand die we wel persoonlijk kennen overlijdt, maar door een aantal dingen is het een stuk lastiger om hiermee om te gaan.
Om maar te beginnen met iets wat we allemaal waarschijnlijk wel hebben gehoord: het is maar een artiest. Je kende die persoon niet echt. Dat klopt ook helemaal, maar wat er dan wordt vergeten, is dat zo iemand wel een echte impact op je leven kan hebben gehad. Voor veel van ons stond Linkin Park aan het begin van onze muzieksmaak en konden we ons, als tieners of als volwassenen, erg vinden in de lyrics. Hierdoor is het een deel van je leven geworden en als daar iets heftigs mee gebeurd, dan reageer je daar ook heftig op.
De wereld blijft ook gewoon doorgaan verder. Niet alleen de ‘normale’ wereld – ik was aan het werk toen ik het nieuws van Chester hoorde en moest gewoon doorwerken – maar ook de muziekwereld. Er zijn touraankondigingen, nieuwe albums, zelfs buiten dit alles komt er elke dag wel weer een nieuwtje naar buiten over de overledene. Je kunt niet even stilstaan en dit verwerken, en dankzij het vorige punt is dit vaak al helemaal geen mogelijkheid.
Je kunt er ook totaal niet aan ontsnappen verder. Clickbait en mensen die graag snelle promotie willen hebben melken het uit, de radio zal hooguit extra nummers draaien om luisteraars te trekken, mensen op social media plaatsen er posts over en het zal nog regelmatig opgehaald worden als er een nieuw sterfgeval is, zoals in 2016 aan de lopende band het geval leek te zijn. Je kunt je wel afsluiten van alles wat een internetverbinding heeft, maar dat is ook niet echt de oplossing.
Voor nu is er helaas weinig anders te doen dan het verdriet, op welke manier dan ook, een plekje te geven. Mocht dit weer gebeuren – en helaas zal dat het geval zijn, want de dood is het enige zekere in het leven – help elkaar, als je kunt. Staat het verder van je af? Zorg er dan voor dat degenen die wel overstuur zijn het even kunnen verwerken. Ben je zelf flink getroffen? Zoek mensen op die je kunnen helpen of je even wat rust kunnen bieden. Samen komen we hier doorheen.
