Kijk, ik weet dat we allemaal graag geloven dat onze favoriete bands geen slechte albums maken, maar dit is helaas bijna nooit het geval. Behalve bij de mijne. Wacht, moet ik daar eigenlijk wel zo blij mee zijn?
Natuurlijk wel – alleen maar goede, of in ieder geval acceptabele albums is gewoon fijn – maar er is ook iets te zeggen voor een slecht album. Niet op het moment zelf, want slecht is nu eenmaal niet goed (wow, goede observatie, Irene) en het nieuwe materiaal waar je zo naar hebt uitgekeken gaat meteen het verdoemhokje in. En toch, als je wat geduld hebt, of even naar wat andere bands luistert, komt er na die onweersbui vaak een prachtige regenboog.
Zo’n slecht album is vaak een experiment dat verkeerd is gegaan. Zie bijvoorbeeld All Time Low‘s Dirty Work, Bullet for My Valentine‘s Temper, Temper en Suicide Silence’s self-titled. Om de fans weer terug aan de kant van de band te krijgen wordt er vaak na zo’n slecht album weer teruggekeerd naar de roots, zoals bij Don’t Panic (All Time Low), Venom (Bullet for My Valentine) en… nou ja, de toekomst van Suicide Silence is nog onzeker, om duidelijke redenen. Hopelijk groeien die ooit weer uit de kleuterschool.
De meeste bands zijn vaak bekend geworden dankzij een bepaalde sound, maar die sound verandert altijd naarmate de band ouder en de discografie groter wordt. Ook al is dit ergens jammer (helemaal als een band te erg veranderd), het heeft twee goede uitkomsten. Of de band bewijst dat hij gewoon ijzersterk is en terecht een blijvertje is, of de onvermijdelijke fan-pleaser komt na dit diepste dal. Natuurlijk is er ook de uitkomst dat de band stug doorgaat op het ingeslagen pad, maar ook daar telt weer: de band zal altijd wel blijven veranderen, het cirkeltje gaat vanzelf rond als de albumverkoop blijft dalen.
Ik ga niet doen alsof Don’t Panic en Venom net zo goed zijn als de albums waarmee beide bands zijn doorgebroken, want dat zijn ze nog steeds niet. Toch is het in ieder geval een teken dat de band het nog steeds kan. Je hebt een minstens acceptabel album en weer nieuwe hoop voor de toekomst. Totdat iemand zo nodig dirty laundry aan moet trekken, natuurlijk.
