ALBUM REVIEW: Stray from the Path – Only Death Is Real

Met alles wat in de huidige wereld gebeurt, heeft Stray from the Path genoeg om over te schreeuwen. Het verbaast mij daarom niet dat de band dit jaar Only Death Is Real op 8 september uitbrengt. In Goodnight Alt-Right werd al duidelijk dat het album weer flink geladen zou zijn, dus het is maar afwachten wie dit keer de haat van vocalist Drew York over zich heen gaan krijgen.

Hard knallen

Als je Stray from the Path al kent, zal de muzikale stijl je niet verbazen, want de band beukt gewoon lekker deur op de plaat en Drew is weer goed boos. Een van de dingen die me opvalt is dat de nieuwe drummer, Craig Reynolds, een veel complexer potje drumt dan zijn voorganger en dit helpt toch flink mee om het album een scherper tintje te geven. Vooral in opener The Opening Move, maar ook in Only Death Is Real, is dit goed te horen. Deze twee komen in het rijtje van vette nummers die dit album te bieden heeft en ook Goodnight Alt-Right enĀ Let’s Make a DealĀ staan er op. Stuk voor stuk zijn het namelijk gewoon nummers die er voor zorgen dat je met je hele lichaam wilt bewegen.

Teleurstellingen

Hoewel het grootste gedeelte van het album me prima bevalt, zijn er drie dingen die me tegenvallen. Twee hiervan zijn guest vocals, de ander is Plead the Filth. Normaal ben ik best in voor een wat meer groove-focused nummer, maar dit specifieke nummer is toch minder goed dan de rest van het album. Om dan even naar de tegenvallende gastvocalen te kijken: ik ben vooral teleurgesteld in de toevoeging van Vinnie Paz aan The House Always Wins. Niet omdat hij niet kan rappen, ook niet omdat hij het specifiek op dit nummer niet kan, maar omdat het niet echt past. Zeker als ik het nummer naast de single versie leg, is het toch echt wat slechter. In Strange Fiction wordt het einde van het nummer wat zwaarder en mag Keith Buckley (Every Time I Die) ook even mee doen. Ook hier passen de vocals niet echt bij alles eromheen, wat gewoon jammer is, want het kan best dat Keith normaal een prima vocalist is.

Beoordeling

Het album is grotendeels heerlijk, maar er zijn toch wel wat minpunten aanwezig. In hoeverre we de band zelf aan mogen rekenen hoe de gastvocalen klinken is natuurlijk bespreekbaar, maar het helpt het album in ieder geval niet. Ik kan het album in ieder geval alsnog aanraden en mocht je daarna de band live willen zijn, dan is die mogelijkheid er op 11 oktober in Dynamo.

Score: 7/10
Releasedatum: 8 september 2017
Label: Sumerian Records

Boekenlegger op de permalink.

Reacties gesloten