Avatar in Doornroosje, Nijmegen december 2016. – Photo credit: Lenny van Dijk voor Louder Than Words
Vorige week hebben we al besproken hoe conceptalbums eruit kunnen zien. Dit eerste deel over conceptalbums kun je hier lezen.
Conceptalbums, je kent ze wel. Dat zijn van die schijfjes die je gedwongen meerdere malen moet luisteren om alles eruit te kunnen halen, want hoe zit dat verhaal nou precies in elkaar? Betekent dat gekuch aan het begin van nummer vijf dat de hoofdpersoon ziek is geworden? Is die gitaarsolo stiekem een metafoor voor krijsende katten? Wacht, moet dit nou een vissig nummer voorstellen?
Bands vinden het weleens leuk om zo’n album met een verhaal de deur uit te doen. Dit kan in alle genres gebeuren – Marianas Trench heeft een heel album dat zich in een land van speelgoed afspeelt, Avatar heeft een schijfje over een uil die ten strijde trekt, Pink Floyd is, nou ja, Pink Floyd – dus blijkbaar is er iets waardoor bands dit een meerwaarde vinden. Is dat ook zo voor de fans?
Ik heb zelf natuurlijk literatuur en cultuur gestudeerd, dus mijn antwoord hierop is sowieso ja. Het is leuk om het hele verhaal te ontdekken, om de puzzelstukjes bij elkaar te vinden, om alles uiteindelijk vorm te zien krijgen. Sterker nog, ik vind het ook altijd leuk om verhalen te vinden in albums die eigenlijk geen concepten zijn.
Maar ja, niet iedereen heeft literatuur gestudeerd. Daar ben ik blij om ook, want niemand zit te wachten op nog meer mensen die geen baan kunnen vinden. Zelfs met mijn achtergrond zijn er voorwaarden voor ik een conceptalbum goed vind. De nummers moeten wel gewoon op zichzelf kunnen staan, bijvoorbeeld, en het hele idee erachter moet niet als nat toiletpapier uit elkaar vallen als je er iets beter naar kijkt.
Een concept moet ook duidelijk en goed doorgevoerd zijn. Ik had niet eens door dat Avatar’s Feathers and Flesh over een uil ging. Dit zie je ook totaal niet in iets anders terugkomen. Bij Marianas Trench was het ook niet meteen duidelijk, maar zodra je twee video’s hebt gezien, heb je het wel door. Het beste voorbeeld voor mij is toch wel Starset, die een duidelijk concept hebben dat echt overal te zien is. Dan nog hoef je niet per se al deze concepten van alle bands te begrijpen om de nummers lekker te vinden, want gelukkig lijkt dat tegenwoordig wel doorgedrongen te zijn.
Het concept van Starset is zowel in de boeken, Graphic Novel als de CD terug te vinden.
Is er echt meerwaarde te verbinden aan een concept? Niet per se, het ligt eraan hoeveel waarde je er zelf aan hecht. Geef je niet om iets buiten de muziek? Dan absoluut niet. Daarentegen vinden sommigen dat wel leuk, zoals ik, en dan heeft het soms wel meerwaarde. Toch heeft een concept pas meerwaarde voor mij als ik mee word genomen naar de wereld van de band. Een conceptalbum over een uil, wat niet helemaal duidelijk is en verder niet terugkomt, zoals Avatar? Mweh. Een conceptalbum over een buitenaardse boodschap, wat niet alleen in de lyrics, maar ook de video’s, social media, shows graphic novels en boeken terugkomt, zoals Starset? Yes please!
