Het is niet vaak dat we meer dan 40 euro uitgeven aan een concert. Voornamelijk omdat we, waarschijnlijk net als de meesten van jullie, gewoon arme studenten zijn. Voor het concert van Pain hebben we echter de moeite genomen om, vanuit onze thuisregio in Zuid-Holland, af te reizen naar Hengelo en de nodige overnachting te regelen, want het project van multitalent Peter Tägtgren zit altijd vol leuke verrassingen.
De zaal van poppodium Metropool is nog niet eens voor de helft gevuld als de eerst opwarmer, Sawthis, begint met spelen. Direct dreunen de riffs door de zaal. Het is een verrassend jonge band met een frisse kijk op een metalcore/thrashmetal crossover. Dit wordt uitgevoerd door interessante tempo en stijlwisselingen in tracks en ik moet eerlijk zijn, dit klinkt best wel vet. Ondanks dat het onverwacht is zo’n moderne stijl hier in het voorprogramma tegen te komen, stroomt de zaal al vlug voller en het publiek is razend enthousiast. De vocalen zijn geweldig: bruut, laag, of juist schel, vocalist Alessandro kan het. Deze heren hebben een geweldige eerste indruk gemaakt.
Hierna is het tijd voor de grote change-over. Hoofdact Pain kan elke minuut beginnen, want de change-overs hier gaan razendsnel. Het doorzichtige drumstel wordt onthuld en gitaren worden voor een laatste keer gestemd. De lichten gaan uit en een voor een komen de bandleden op. Er vallen direct twee dingen op: achter het drumstel zit wederom de getalenteerde zoon van Tägtgren zelf, Sebastian, en het Zweeds hemdje ontbreekt. Dat beeld is vervangen voor een thema over de hele band met donkerrood leer en post-apocalyptische opmaak.
In tegenstelling tot de ‘Coming Home tour’ in 2016, is de ‘Coming Home Again tour’ ook gevuld met verschillende oudere nummers, zoals You Only Live Twice, Dancing With the Dead en On And On. De show in zijn geheel is redelijk makkelijk te omschrijven: retegoede live muziek, springen in de moshpit en heel veel headbangen. Echt heel veel. Een aantal van de nieuwe hits als Black Knight Satellite en Call Me mogen ook niet ontbreken. De grote afsluiter is natuurlijk Shut Your Mouth, waar gedurende het hele nummer de zaal net niet instort door het wilde publiek.
Waar we allemaal grote offers hebben gegeven voor deze show, zowel in onze portemonnee als onze fysieke gesteldheid (mijn nek kan nog net aan mijn hoofd omhoog houden), kan ik niet hard genoeg benadrukken dat Pain deze moeite altijd meer dan waard zal zijn. Bij deze shows ben je verzekerd van een geweldige avond, gevuld met metal-verbroedering en hele vette riffs.
