Als je denkt aan Franse metalbands, welke schieten je als eerste te binnen? Na Gojira, Year of No Light, Betraying the Martyrs en Chunk! No, Captain Chunk houdt het snel op. Binnenkort kun je daar misschien ook Franse Symphonic Metal act Alwaid aan toe gaan voegen. De band, afkomstig uit Lille, brengt op 2 februari in de BeNeLux zijn tweede album The Machine and the Beast uit. Is dit album het onthouden waard, of zal het snel in de vergetelheid geraken?
Eerste indrukken
Het tweede album van Alwaid en mijn eerste ontmoeting met deze band wist me meteen te raken met het nummer Amphisbaena. Het nummer geeft je het gevoel dat je midden in een Griekse legende zit, in een strijd tegen mythologische monsters. Daarin doet Alwaid me al meteen een beetje aan Ex Libris doet denken. Ook de vier nummers die daarna komen roepen het gevoel van een episch avontuur op. Je gaat gemakkelijk op in het krachtige drumwerk, wat weer heerlijk samengaat met geweldige stukken gitaar. Ook zangeres Marie Perrier weet je meteen te raken en wisselt zonder moeite van krachtig en zwaar naar hoog en dramatisch.
Een onverwacht einde
Iets over de helft van het album wordt het een stuk rustiger met het nummer Sang Noir en gaat het meer de dramatische kant op. Het doet hiermee aan kracht niet onder ten opzichte van de rest van het werk. Bij So the Song Went verlies ik toch even mijn aandacht. Het is niet per se een slecht nummer, maar het weet mij niet zo te raken als de nummers die ervoor kwamen. Het geeft een beetje het idee dat het album al afgelopen is en ik denk dan ook dat dit nummer beter aan het eind van het album had kunnen komen.
Idle Riddles and Rhymes trekt wel weer meteen de aandacht, al wordt er qua lyrics en instrumentals een beetje overdreven. Het gaat teveel van het een naar het ander, waardoor er niet echt veel samenhang in het nummer te vinden is. Fractalized maakt het echter weer helemaal goed. Het is een rustig en dramatisch nummer met veel lading. Het album wordt afgesloten door Call of the wild, wat net als Enter the Other One Inside een exclusieve track is voor de fysieke release. De track doet af en toe sterk aan Nightwish denken en geeft je net als bij de eerste helft van het album het idee op een heroïsche queeste te zijn. Helaas stopt het nummer, en daarmee het album, erg abrupt.
Eindoordeel
The Machine and the Beast is een episch, meeslepend album. Alwaid slaat slechts eenmalig de plank mis en dat is in de nummervolgorde. Een vergeeflijke zonde, om het zo maar even te noemen. Ik kijk ernaar uit om het een keer live te horen.
Cijfer: 8,5
Releasedatum: 2 februari 2018
Label: Valkyrie Rising
