Iedereen heeft weleens in een sprookje willen zitten. Nu moet je niet rebels gaan doen en zeggen dat je dat niet wilde, want er zijn genoeg sprookjes waar je je duistere zelf in kan zijn. Nou werkt de echte wereld daar niet altijd aan mee, maar je kunt je wel altijd in een magische wereld wanen door een goede soundtrack. Zo’n soundtrack is Falling Through April‘s Zodiac.
Hoe klinkt het?
Om de gebruikelijke vergelijkingen maar uit de weg te hebben: ja, okay, de sound van Zodiac heeft wel wat weg van Paramore. Het oudere werk vooral, want op nummers als Fate & Fiction en Coast to Coast komt de Riot! vibe er heel erg doorheen. Toch is dit niet echt een zuivere vergelijking, want waar Hayley Williams wat meer gif in haar stem heeft op het eerdere werk, heeft Falling Through April frontvrouw Mikaela Salazar dit niet. Hierdoor wordt het geheel wat dromeriger, wat mij naar mijn tweede punt brengt.
Sprookjesmuziek
Het album klinkt over het algemeen als de perfecte soundtrack voor een sprookjesfilm. Niet de Sneeuwwitjes enzo, maar de Tim Burton’s Alice in Wonderlands. Het is magisch en fantastisch, met een bite waar de hoektanden vanaf zijn geschaafd zodat je geen bloed ziet. Deze bite komt vooral naar voren in nummers als The Culprit en Better Off Alone (die trouwens een Icon for Hire vibe heeft, dus als je daarvan houdt, dan zeker even checken), terwijl het magische vooral komt door nummers als Heart Sails en Nothing Changes. Dit komt ook gedeeltelijk door de electronica die door de laatste twee tracks is verwerkt, maar ook zonder die electronica is het niet te ontkennen, zoals in Seven Tries.
Plus- en minpunten
Heart Sails en Nothing Changes zijn meteen de twee tracks op Zodiac die echt een eigen geluid laten horen. De rest klinkt allemaal vaag bekend, alsof je het in je tienerjaren al op je iPod had staan, wat niet per se iets slechts is. Wat ook leuk is aan dit schijfje is hoe goed de zang en de instrumenten samenvallen, je kunt merken dat iedereen in de band het elkaar gunt en hierdoor een compleet geluid weet te creëren. Helaas zijn er ook wat minpunten: veel nummers klinken een beetje als elkaar (zodat je steeds even moet kijken welke je ook alweer aan het luisteren bent) en het klinkt allemaal een beetje alsof Nickelodeon het voor de ‘edgy’ tieners had kunnen maken, die zichzelf graag alternatief noemen maar nooit in een circlepit zouden stappen.
Dus?
Ik ben niet compleet enthousiast over Zodiac, maar ook niet hard afgeknapt. Het lijkt erop dat de band nog een beetje zoekende is naar zijn geluid, al zitten er een aantal nummers in die zeker verder uitgewerkt kunnen worden om dit eigen geluid te kunnen maken. Het is leuk als achtergrondmuziek en om bij weg te dromen, dus als je zoekt naar de soundtrack voor je dagdromen, heb ik hem bij deze voor je gevonden.
Cijfer: 6,5/10
Label: Page 2 Music
Releasedatum: 19 januari 2018
