Als grote fan van Architects en While She Sleeps keek ik enorm uit naar woensdag 31 januari, in Tilburg. Twee van mijn huidige favoriete bands in mijn favoriete venue, dat kan eigenlijk niet verkeerd gaan toch?
Een goede warming-up met Counterparts
De opener van de avond was Counterparts, een band die voor mij relatief onbekend was. Het viel mij op dat veel bezoekers op deze avond de moeite hebben genomen om vroeg aanwezig te zijn voor de Canadese vijf-mans formatie. De zaal is namelijk al goed gevuld zodra de opener van start gaat. De band is actief op het podium en daar reageert het aanwezige publiek goed op. De band vraagt om moshpits, circlepits en wall of deaths en het publiek beantwoord deze vraag. Hiermee krijgt de vangploeg van de 013 al meteen een goede opwarming met de crowdsurfers die over de barriers heen komen.
Counterparts in 013. Credit: Esmee Meijer
Persoonlijk vind ik de muziek van Counterparts live prima overkomen. De band speelt strak, klinkt goed en ze sporen het publiek prima aan. Het afsluitende nummer The Disconnect wordt flink meegezongen door de zaal en aan het einde van de set wordt de band getrakteerd op een goed applaus. Counterparts is naar mijn mening een perfecte opener voor deze tour.
Een flitsende show van While She Sleeps
Als tweede staat een band waar ik een stuk bekender mee ben. Ik heb While She Sleeps in de zomermaanden al op een festival mogen aanschouwen en ik was benieuwd naar hoe de band in een zaal als de 013 zou spelen. Toen de band begon, kreeg ik meteen figuurlijke en letterlijke flashbacks naar de vorige show. De show van While She Sleeps is vooral te beschrijven als flitsend, de muziek van de band wordt begeleid door een overdaad aan stroboscoop en knipperende lampen. Normaliter ben ik daar een grote fan van, echter begin ik het bij deze band een beetje storend te vinden. De lichtshow leidt een beetje af van de band en draagt niet echt bij aan de muziek.
While She Sleeps frontman Lawrence Taylor op het publiek in 013. Credit: Lenny van Dijk
Tevens voelt de show van While She Sleeps een beetje aan als een kopie van de show die ik een half jaar geleden heb gezien. Het voelde allemaal al heel snel bekend en voorspelbaar aan, terwijl ik deze band maar één keer eerder heb gezien. Begrijp me niet verkeerd, muzikaal gezien speelt de band vlekkeloos en goed. Het publiek geniet, bij het nummer Four Walls gaan alle telefoons omhoog en ziet de halve zaal eruit als een springende en crowdsurfende mensenmassa. Ik zie een interessante aankleding van het podium die ik op de festivaltour niet gezien heb. Ondanks dat de band prima speelde, heb ik het gevoel dat While She Sleeps zich wel kan verbeteren.
Architects brandt 013 af
Dan is het tijd voor de afsluiter van de avond: Architects. Vanaf het begin tot het einde laat Architects zien waarom hij de waardige afsluiter van de avond is. De productie van het show is perfect aangevuld met items zoals projectie, licht en pyro. We praten hier wel over een hardcore/metalcore band en de band heeft goed in de gaten dat het draait om de muziek. Geen enkel moment heb ik het gevoel dat er een overdaad aan showelementen is, of dat de band zijn doel voorbij streeft. Het licht is perfect aanvullend op de muziek, ook al wordt er veel geknipperd, net zoals bij While She Sleeps. Het complimenteert hier de muziek en het is totaal niet afleidend (complimenten aan de lichtman). Op hoogtepunten wordt het podium gevuld met een zee aan vuur. Aan visuele elementen dus geen gebrek deze avond. Op audio gebied is er ook weinig te klagen. De band klinkt strak en als zichzelf, en hoewel zanger Sam Carter prima bij stem is, heb ik op sommige momenten toch wel enkele zangstukken gemist.
Architects in 013. Credit: Esmee Meijer
De show bestaat hoofdzakelijk uit nummers van de Lost Forever // Lost Together en All Our Gods Have Abandoned Us albums. Af en toe wordt er een stapje terug gedaan naar het Daybreaker album en het einde van de set wordt samen met een grote knal afgesloten met de nieuwste single, Doomsday. De sfeer zit er bij het einde van de avond goed in en de band wordt vanuit de hele zaal getrakteerd op een “bier en tieten”.
Dat het publiek ook serieus is, wordt duidelijk zodra de zanger verteld over de band en dat het allemaal niet had kunnen gebeuren zonder de in 2016 overleden gitarist Tom Searle. De band krijgt een enorm lang en daverend applaus. Als laatste wordt de avond met Nihilist en Gone With the Wind afgesloten.
Architects met pyro in 013. Credit: Lenny van Dijk
Architects heeft een uitstekende show neergezet met veel toffe visuele elementen en de band klonk ook perfect. Als ik om me heen kijk en de verhalen van de reizigers in de trein hoor, dan heeft de band alle verwachtingen waargemaakt.
